tag:blogger.com,1999:blog-32408264713609936972024-02-07T21:23:00.061+03:00ELİF ve NAZ'dan...Elifhttp://www.blogger.com/profile/03448084649533797882noreply@blogger.comBlogger195125tag:blogger.com,1999:blog-3240826471360993697.post-60941126671378951762014-01-07T16:40:00.001+02:002014-01-07T16:40:18.073+02:00Aylar sonra...Bu blog benim ve aile tarihimiz için çok değerli bir arşiv ve kıyamıyorum kapatmaya. Ama öylesine durmasına da gönlüm razı gelmiyor. <br />
2014 kararlarım yok . Bir gün de alışkanlıklarımın, karakterimin ve hayatımın değişmeyeceğinin farkındalığında 34 yaşını devirmeye bir elin parmakları kadar ay kalmış , 2 çocuk annesi bir kadın olarak, " bu sene düzenli yazacağım" demiyorum ama buraları da boş bırakmayacağım. Kızlarıma annelerinden hatıra olsun... <br />
Derin belki alınacak, ilk aylarımı detaylı yazmamışsın diyerek. Mazaretim yok kızım ama nedenlerim çok. <br />
<br />
Herşeyden önce ben enerjisi çok yüksek, içi içine sığmayan on parmağında on marifet bir kadın değilim. Ama on parmağımı da doldurmam gerekmişçesine süper kadınlık oynayan bir faniyim. Oynarken de kendi kendine motive olamadığı için manik depresif ruh halinin içinde dolanan, maalesef bunun acısını da çevreden çıkartmadan duramayan bir deliyim. <br />
<br />
Bir karar verdik ve doğumdan eve döner dönmez babanızın kurduğu işimize ben de destek olacaktım ve 3. gün başladım ucundan tutmaya. Ama dedim ya, efektiflik konusunda sınıfta kalırım. Ne derdin var di mi lohusa lohusa bir stres daha eklemeye... Neyse yarımyamalak da olsa başladık ucundan. Ama ne ben tatmin oldum ne de baban...<br />
Eeee bu sefer Naz kızım da diyor ki " sen işe gitmiyorsun şimdi, beni hep bırakır giderdin". Haklısın kızım, gidemedim. Derin 5 aylıkken sen 1. sınıf oldun. Akşamları evde olup karşılayayım, destek olayım istedim. Güya Derin'i emanet edecek doğmadan bir abla bulacaktık, ben de akşamlarımı sana ayıracaktım. Tahmin et ne oldu; olmadı... Geçici insanlarla bir şekilde idare ettik ama haklısın senin de tam yanında olamadım. <br />
<br />
Elimden gelenlerden tatmin olmasam da bir şekilde hayatımı bir kenara koymadan herkese elimden geldiğince yetmeye çalıştım ve çalışacağım. Saçlarım süpürge değil, şirketimizi başarıdan başarıya taşımadım henüz, çok becerikli bir anne de değilim ama en iyisini yapmaya kendi yeteneklerim dahilinde çalışan biriyim sadece... <br />
<br />
Sonuç ???<br />
<br />
Sonuç yok kızlarım. Ben anladım ki hayat sonuca yürüdüğün bir yol değil. Sonuç beklemeden yaşamak lazım... İçinde olup çemberin, güdüyorsan deveni varacağın bir son durak olmadan geçtiğin yollardan keyif alıp, bir daha o yollardan aynı sen olarak yürümeyeceğini bilmek, kendini de o yüzden çok bunaltmamak lazım. <br />
Bunun farkında ama hala uygulayamayan anneniz olarak sadece kulağınıza küpe olsun istedim, belki siz uygularsınız çok daha erken .<br />
<br />
Sizi seviyorum kızlar...Elifhttp://www.blogger.com/profile/03448084649533797882noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3240826471360993697.post-76322422575165591202014-01-07T16:21:00.002+02:002014-01-07T16:21:21.014+02:00Ve Derin gelir...Veeee nihayet Derin gelir....<br />
Lohusalığımın devirdiğim şu günlerde ben ancak fırsat bulup doğumu ve su 2 ayımızı yazmaya başlıyorum , bakalım ne zaman yayına girebilecek bu yazı.<br />
Blogun isminin de değişme zamanı geldi sanırım. Artık 2 değil 3 bayan olarak evdeki cogunlugu ele geçirmiş bulunuyoruz ne de olsa. Hatta su ara egemenlik tamamen Derin'de olduğu için "elifvenazvederinden" uygun gibi geliyor.<br />
<br />
Bir önceki geç yayına girmiş postta anlattığım gibi , hamileliğimin son 9-10 haftasını evde geçirdim. Doktor ve benzeri zaruri seyahatlerimi şehre ( malum bizim burası tam banliyö) Murat'ın nezaretinde gerçekleştirebildim. Malum kendisindeki evham yuzdesi biraz yüksek... 35. hafta düzenli yardımcıdan da olunca yerleşme, ev, hazırlıklar başa kaldı. Neyse ki çekirdek ailece üstesinden geldik hepsinin.<br />
<br />
Doğum haftası sırayla aile fertleri de kervana katıldı. Ve 10 Mayıs Cuma sabahı , sabahın köründe ailecek hastaneye doğru yola çıktık. Zeynep, Derin ve Ece isimlerinden , sabah 06:30 hastane yolunda Derin galip geldi ve kendisini karşılamaya hazırdık.<br />
<br />
Cehaletin cesareti var, ama bilerek sezaryene gitmek itiraf ediyorum tedirginlik vericiydi. Naz da yanımızda olduğundan güçlü durmakla beraber, içim içimi kemiriyordu tedirginlikten ameliyathaneye inerken. Annem, Naz ve Murat da asansördeydi , ameliyathane kapısında ayrıldık yine, ve ben tedirginliğimi bastırmak için tüm sevimliliğimle personelle geyiğe daldım. Varlık bey, anestezi uzmanımız, Naz'ın doğumunda da bizimleydi, sağolsun yine cok destek oldu kendimi toparlamamda.<br />
<br />
2. cocugumuza şükür ki isteyerek sahip olduk ama hep içimde nasıl karşılayacağımı merak ediyordum. Sesini duyup da pembe pembe bana baktığında o ana kadar ettiğim tereddüt için kendime kızdım. Küçücük bedeninden çıkan kocaman sesiyle merhaba dedi hayata. <br />
Odaya çıktığımızda hemen emzirmeye giriştik ama o kadar zayıf ve güçsüzdü ki yavrum 2. dk uyuyakalıyordu. Ayağının altını gıdıkla, çenesini kaşı derken onu emzirme hırsıyla ameliyat acısını unuttum, annemle 2 günü hastanede böyle atlattık ve sarılık... vs uğraşmadan evimize ulaştık. <br />
İyi bir organizasyonla doğum kalabalığını minimuma indirdikten sonra uykusuzluk, emzirme, Naz'ı idare..vs bir hengame başladı ki ve bir kere daha 40'ı çıkmak kavramının doğruluğunu test ettik. <br />
<br />
Aynı günlerde , Mayıs 15'te farkettik ki Naz'ın alttan sol dişi çıktı. Doğum telaşı esnasında meğerse yavrumun alttan dişi gelmiş eskisi düşmeden ama bizim ruhumuz bile duymamış, doktor kendi kendine düşer dedi, 27'sine dek sabrettik ve sonra çektik. <br />
<br />
Bu arada geri kalmama telaşındaki Derin Hanım, ablasına kıyasla tam bir hafta sonra , 13. gün göbeğini düşürdü. Naz'ın göbek bağının hala mücevher kutumda olduğu düşünülürse sanırım Derin'inki de bir 6 yıl daha orada bekler.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />Elifhttp://www.blogger.com/profile/03448084649533797882noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3240826471360993697.post-9022704172027676532013-06-05T11:40:00.000+03:002013-06-05T11:40:12.047+03:002. kızımız gelirken...Öyle hafta hafta ,gün gün hamilelik günlüğü tutacak ne insan ne de zaman var benim şartlarımda. Ama aylar geçse de son 6 günde iken gecen son trimesterimi de yazmadan olmazdı.<br />
<br />
Subat sonu artık izine ayrılmak istemiş olsam da erkenden , mümkün olmadı. Ama vücudum 30. haftada 11 Mart'ta bir gece önce başlayan kasılmalara ilave olarak işyerinde dur dedi bana. Akşam üstüne doğru artan bir kasılma ile kendimi dr'da buldum. Hızlı bir reçete ve yatarak 1 hafta istirahat tembihiyle eve gönderildim. Naz'a hamileliğimde sükür hiç bir sıkıntı yaşamamış biri olarak endişelenmemek elde olmadı.<br />
1 hafta cidden yattım, 18 Mart da dr kontrolune gidene kadar içim içimi kemirdi. Neyse ki aynı gün hem resmi doğum izinine ayrıldım hem de dr kontrolunden temiz çıktım ama minimum aktiviteye mahkum edilerek 31. hafta itibariyle :)<br />
O gğn bugündür büyük çoğunlukla ev ve çevresinde takılmak suretiyle tembellik yapıyorum. İçten içe beni depresyona zerkeden bu duruma, bence şımarık denilebilecek ama babasına göre " çocuk o çocuk" diye normalleştiren tavrıyla kızımız eşlik edince, herkesle pek bir az görüştüğüm, saçma sapan şeyleri kendime dert ettiğim bir döneme girdim.<br />
<br />
Bir yandan hamileliklerimin ikisi birbirinden ne kadar farklı olsa da benzer en önemli nokta bende içten içe , herşeyi son dakikaya bırakmış olmanın verdiği paniğin de etkisiyle artan, derleme, toplama, sağa sola tırmanıp evde ona buna sarma ya da evdeki eksikleri gediklere kafayı takma şeklinde ortaya cıkan gereksiz dışa vurum :( 38. haftanın sonları itibariyle de bu durum fazla değişmedi maalesef. Bu da evde fazla pimpirikli hayat arkadaşımla gerginliklere sebep olmuyor değil.<br />
<br />
Diğer bir yandan 2. çocuğu , evde yaz tatiline girecek ve Eylül'de 1.sınıfa başlayacak ilk evladımızla nasıl idare ederim sorusuna yanıt arayıp, evdeki haftada 3 günlük sadık yardımcımı da gözden çıkaramayınca çıkmaza giren bir konu şer gibi görünen, ilk haftalarda canımı fazlasıyla sıkan bir şekilde sonlandı. Maalesef yardımcımız rahatsızlandı ve ara vermek zorunda olduğunu deklare etti. Bu deklarasyon büyük kızın mobilyaların geleceği güne denk gelip, evin üst katından ne yatacak ne hareket alanı kalmamış anlara denk düşünce varın siz düşünün 35 haftalık hamile kadının hallerini ve psikolojisini. Neyse ailecek tek vücut olarak bunu da atlattık ve yüzdük yüzdük kuyruğuna geldik.<br />
Ev yerleşti, doğum valizi ancak doğumun gerçekleşeceği günden 3-4 gün önce hazırlandı. Neyse ki kızımız, ismi hastane yolunda sabah 06:30 da netleşti yavrucağın, bizi üzmedi ve son dakikaya kadar hazırlıklar ve alışmak için bize zaman tanıdı...<br />
<br />
Bundan sonrası bir doğum- abla olma- 2 cocuklu hayat hikayesi.....<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />Elifhttp://www.blogger.com/profile/03448084649533797882noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3240826471360993697.post-824117891506797132013-02-12T15:43:00.003+02:002013-02-12T15:43:34.597+02:00Güncelleme<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif";">25.haftadan
bildiriyorum…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif";">Naz içimde bu
kadarlıkken blog mu vardı da yazmadık durumundayken , şimdi Naz’la yaşıt blog
var ama bu sefer anne de iş yok. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif";">Temmuz ayı
itibariyle baskılar ve bıkkınlığın verdiği gazla dünya aleme duyurarak verdiğim
“ işe mola” kararındaki tutarsızlığımı , her ne kadar hem iç hem dış mihraklara
bağlasam da, aslında en büyük etkenin korkular ve kararsızlık olduğu aşikar.
Eylül’de öğrendiğim hamileliğimle beraber uygun mazareti de kendime sağlamışken
; “ Hamilelikte evde bunalırım” , sevgili eşimin inanılmaz desteğiyle ; “ Bak
Elif, karar senin, madem devam etmek istiyorsun OK, ama şikayetini dinlemem”,
yola devam dedim… <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif";">Peki dedim de
şikayet etmeden benim hayatım, benim kararım halinde miyim? Tabi ki HAYIR!!!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif";">İlk olarak 27
yaşında doğurduktan sonra, 33 yaşında ve bir çocuk + çocuklu evlilik + iş
hayatı yorgunluğundan sonra fiziken ve ruhen toleranslarım zayıflamış, bunu
anladım. Hızlı yoruluyorum, hızlı sinirleniyorum, hızlı mood düşüşü yaşıyorum.
Kimsenin benimle ve içimdeki varlıkla yakından ilgilenmediğini düşünüyorum, ki
kıyasladığımda , biraz da bu sefer sağlığımda sukur bir sıkıntı olmadığı için
cok daha seyrek, aslında normal standartlarda doktor ziyaretinde bulunmam, evde
zaten ilgilenmem gereken bir 5,5 ya cocugu olması, iş hayatım…vs derken en cok
bu sitemi kendime ettiğimi söyleyebilirim. Zaten en acımasız ses, her zaman iç
ses…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif";">10 kg civarı
aldım 25. Hafta itibariyle. 10 Ocak’taki detaylı ultrason randevumuzda bu
konuda uyarımı da aldım. Tansiyon sıkıntım çıkmasından endişe ediyor her iki dr
da, bu nedenle son 3 haftadır biraz daha dikkatliyim hem yeme-içme hem spor
konusunda. Sadece haftasonları da olsa yürüyorum tempolu ki iyi geliyor. Her
ayağa kalkışımda eklemlerimi açma, vücudumun ağırlığını dengelemem zaman almaya
başladı… Ama ilk hamileliğimde son trimesteri yazın geçirdiğimi varsayarsak kısın
cok daha kolay.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif";">İsim konusu
hala muamma; Naz gibi kısa , öz ve kolay telaffuzlu bir isim peşindeyiz. En
yakın durduğumuz ise Lal, bakalım </span><span style="font-family: Wingdings; mso-ascii-font-family: Arial; mso-bidi-font-family: Arial; mso-char-type: symbol; mso-hansi-font-family: Arial; mso-symbol-font-family: Wingdings;">J</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif";"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif";">Bu bir itiraf
ve aynı zamanda bilenlerin mutabık olduğu bir konu; 2. Hamilelikte bebeğe daha az
obsesif oluyor insan; daha rahat ama evdeki mevcut bir adet cocugun koşturmacası
yanında bir yandan da daha stresli geçiyor, hele evdeki 5,5 yaşında özgürlük ve
bağımsızlığını ilan etmeye calısan bir veletse </span><span style="font-family: Wingdings; mso-ascii-font-family: Arial; mso-bidi-font-family: Arial; mso-char-type: symbol; mso-hansi-font-family: Arial; mso-symbol-font-family: Wingdings;">J</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Wingdings; mso-ascii-font-family: Arial; mso-bidi-font-family: Arial; mso-char-type: symbol; mso-hansi-font-family: Arial; mso-symbol-font-family: Wingdings;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, sans-serif;">Günün sonunda yazıp, çizip, söyleneceğiz farklı mecralarda. Sonra beni kimsenin anlamadığından şikayet edeceğim. Sonra bir benim başımda mı deyip destek alacağım bu acıdan...Ve inşallah büyüyecekler, serpilecekler ve ben hayatım son 2 yılında kendime amaç edindiğim bir sahnede kendimizi görmeyi diliyorum tüm kalbimle;</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial, sans-serif;">40 yaşında biri 7 diğeri 12 yaşında iki kızımla Çeşme'de bahçemizde takılıyor olacağım :)</span></div>
Elifhttp://www.blogger.com/profile/03448084649533797882noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3240826471360993697.post-87410941926927327272012-12-05T16:16:00.000+02:002012-12-05T16:16:19.989+02:00-Mı acaba?<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-theme-font: minor-bidi;">Bazen diyorum ki sorun bende,
bazen diyorum ki kesin onda.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-theme-font: minor-bidi;">İnsan hali, bazen dipte bazen
tepede oluyor mood. 30’dan sonra daha fazla sanki bu gelgit’ler. Tam tersi
olması gerekmiyor muydu? Oturacaktı kişiliğim, benliğimi bulup aydınlanacaktım?
Hayır, tam tersi aydınlanmayla farkındalık eşzamanlı olunca; ‘ Aptal insan,
mutlu insandır” soylemine yaklaşıyorsun. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-theme-font: minor-bidi;">Su sosyal medya ve hayatların
fazla içiçe olması da durumu biraz körüklüyor sanki. Şöyle ki;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-theme-font: minor-bidi;">Bir kısım
yeme-içme-gezme-tozma eylemlerini öne çıkarıyor, diğer kısım “bakın ben ne
kadar becerikliyim” , bir başkası “uykusuzum, bittim , atom anneyim”, diğeri “
projeseverim, el işinin en şahanesi bende, anneyim, iş kadınıyım, uçarım,
kaçarım”, bir de “ en sosyal benim, sevenim cok, hediyelerden başımı
kaldıramıyorum”… <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-theme-font: minor-bidi;">Eleştiri değil hiçbiri, ben
de zaman zaman farklı gruplar içinde buluyorum kendimi paylaştıklarımla. Ama
bakıyorum bir tutarlılık cogunda, kıskanıyorum ne yapayım </span><span style="font-family: Wingdings; mso-ascii-font-family: Arial; mso-char-type: symbol; mso-hansi-font-family: Arial; mso-symbol-font-family: Wingdings;">J</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-theme-font: minor-bidi;"> Cunku ben hepsinden birazım, dağınığım, bir
gün dünyanın tepesinde oturuyor hissediyorum kendimi, diğer gün dipteyim,
kendime acıyorum. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-theme-font: minor-bidi;">Sahip olduklarım ve
olmadıklarımı listelemek değil amaç, şükretmeyi bilmez hiç değilim, bunların varlığını ya da yokluğunu,
kaybetmeden ya da sahip olmadan anlamadığımdan, hem çok farkındaymış da
mutsuzluğum ondanmış derken aslında hiç farkında olmadığımı farketmek…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-theme-font: minor-bidi;">Sanırım gitgide çetrefilleşir
bu yazı, en iyisi mevcuda dönmek… Eldeki mevcutlarla en iyisini yapabilmek.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-theme-font: minor-bidi;">En büyük mevcudum kızım ve
henüz, bilmiyorum 2. Çocukların kaderi mi, yokmuş gibi davrandığımız yoldaki
ufaklık… Ama bakıyorum bazen en acımasız ona oluyorum. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-theme-font: minor-bidi;">Sadece anne olmaya izin
vermezken bu düzen, şefkat duygusu yerini kurallara, aman sorumluluk sahibi
olsun, temiz olsun, sümüğünü koluna silmesin, elini 20’ye dek sayarak yıkasın,
bir sabah sadece bir sabah oyalanmasın derken…. Bakmışsın söylenen, kuralcı,
sevgiden yoksun anne müsveddesi muamelesi görüyorsun. Aslında her cephede
savaşırken fazlaca yalnız kalmaktan cogu zaman nedeni. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-theme-font: minor-bidi;">Eskiden kalabalıklarda
büyüyen çocuklardık, hep aynı kişi uyarmazdı, sevmeye gelen büyükler 2 gün
göreceğim sımarsın boşver demezdi, sevmekle beraber sorumlulukları da
paylaşırdı. Babalar akşam mesaisinden sonra evinde ailesiyle sofradaydı. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-theme-font: minor-bidi;">Şimdilerin düzenleri çok karışık çoook… Herkes kendince hem haklı hem haksız,
ama başkaları hep haksız… Beklentiler, ana fikirler cok farklı ve büyük aile kavramı kendini çekirdeğe, çekirdekten de kişisel mutluluklara dönüyor. bazen en aklı başımızdası bakıyorum da kızım... Gönül gözü açık hala çünkü... <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-theme-font: minor-bidi;">Nasıl açacağız tekrar o çakrayı , bilen var mı?...</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
Elifhttp://www.blogger.com/profile/03448084649533797882noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3240826471360993697.post-44119990650815848792012-11-09T15:35:00.002+02:002012-11-09T15:35:47.715+02:00İlk hamiş post...<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-theme-font: minor-bidi;">Artık 13. Haftada olarak ve
twitter’dan duyurduğuma göre, paylaşımlara başlayabilirim… </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-theme-font: minor-bidi;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-theme-font: minor-bidi;">2007’de bloğu
açtığımda Naz’a olan hamileliğimde ilerlemiştim ve şimdi sadece 6 yıl geçmişken
üstünden, pek cok ayrıntıyı unuttuğumu farkediyorum. İnsan beyni cok nankör. İlk bebek de bile bu görmemiş hamile durumlarını kıldım, sonunda dayanamadım blogu actım. bari bu sefer baştan direnmeyip ilk günden tadını çıkarayım. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-theme-font: minor-bidi;">Biz bizeyiz nasılsa ve kabul etmeliyim ki bir kadının hayatının odağı olmaması gerektiğine inandığım ama cok değerli bir ünvan "annelik". Anneliğim nedeniyle hayatımı ertelemedim hiç, arkadaşlarıma, kariyerime ve sevdiklerime vicdanımın elverdiği kadar zaman ayırdım ama zaten annelik kendinizi önce "o"na adamanızı sağlıyor hormonlar o vicdanınızda susmayan ses yoluyla. O sesi bir suçluluk haykırışı değil, sizi ona bağlayan sevginiz olarak yorumladığınızda külfetler az oluyor. Tabi ki dikensiz güllük gülistanlık bir yol değil. Hata yapmıyor muyum, bağırmıyor muyum, kontrolu kaybetmiyor muyum? Maalesef istediğimden fazla... <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-theme-font: minor-bidi;">Tüm güzelliğine rağmen 2. bebeğe sahip olup olmayacağım bir muammaydı benim için. Bu sefer baba kişisi olarak bahsedeceğim kendisinden, Murat cok istiyordu zaten. Kardeş şart desek de bu bizim için bir sözden ileri gitmeyebilirdi ama doğru zaman ve Allah'ın bize sunduğu bir hediye oldu bu sefer. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-theme-font: minor-bidi;">Naz cok istenen ve özlemle
beklenen bir bebekti. Dolayısıyla onda yaşadığım sıkıntıları hep hafife aldım.
Karnımdaki minik canlıya ise yine isteyerek ama beklenmeyecek kadar cabuk
kavuştuk. Allah tamamına erdirsin elbette ve bilincindeyim ki nasip olmasın da
bizim pek bir etkimiz yok. Olması , onun ana rahmine düşmesi gereken bir zamanda bize de onu aynı anda arzulayacak hisleri
aşıladı yaradan, böyle tarif ediyorum ancak ilk bebeğine cok uzun olmasa da bir
bekleyiş sonucu sahip olan bir anne olarak. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-theme-font: minor-bidi;">Günlerden 9 Eylul olduğunda
içime bir his düşse de, her aklıbaşında mantıklı insan gibi bekleyişe
geçtim, bu sefer koca kişisi de
sakinliğini korudu ve hiiiç oralı olmadı. Ama bir hafta önce aldığım 36 beden
yeni gece elbiseme giremeyip, özellikle bel çevremde hızlı bir şişkinlik
onaylarcasınaydı doğrusu </span><span style="font-family: Wingdings; mso-ascii-font-family: Arial; mso-char-type: symbol; mso-hansi-font-family: Arial; mso-symbol-font-family: Wingdings;">J</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-theme-font: minor-bidi;"> 14 eylul’de evde test pozitif cıksa da bu
sefer haftasonunu keyifle geçirelim Pazartesi sabahına dek dr randevusu almadım
bile. 17 Eylul’de minik noktayı ultrasonda görünce bu sefer hem şaşkınlık hem
sevinç hem de endişe kaçınılmazdı. İlk hamilelik tecrübelerim kendimi cok
hazırlamamamı söylüyordu , gayet ağırdan aldık. Clexane iğne ve Folbiol’a
başlaık ve ilk 3 ayı 10 günde bir görüşmeyle geçireceğimize anlaşıp ayrıldık
dr’dan. 26 Eylul’de yalnız gittim Murat seyahatte olduğu için , ama minik
sesini duyurmadı. 5 Ekim’de kalp atışlarını 7. Hafta sonu itibariyle duyunca
rahatladık ama yine 10 günde bir kontrole devam ettik. 17 Ekim ve 8 kasım’da herşey yolundaydı ve
8’i itibariyle bu hamileliğimde Clexane’dan kurtuldum, sukur ki herşey arika
gidiyor. 2’li tarama sonuçları haftaya çıkacak ve daha da iyi hissedeceğim. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-theme-font: minor-bidi;">Gelelim olayın fiziksel ve
psikolojisine. Bir kere iştahım tepe yapmış durumda, ilk 3 ayın mide
bulantılarına rağmen. Naz’a hamileliğimde cok daha az mide bulantısı yaşadım.
Bu sefer de tiksinti durumu yok, koku hassasiyeti de tepe yapmış durumda değil ama
ayıptır söylemesi sayesinde bu yeni bebişin hamileliğimde çıkardım diyebileceğim.
Srekli kilo kontrolü ve az cok duzenli spor yapan ben, bunlar hayatından çıkınca
rekor bir ivmeyle kilo almaya başladım. Bazen midem bulanıncaya kadar yiyorum
ve hep bir sonraki öğünümü planlarken buluyorum kendimi. Bu hafta son derece
kibar dr’um çekine çekine “ hhamur işi ve tatlıyı bari azaltsan Elif”
deyiverdi, ve ben inadına gece bunları düşünürken sabahtan kalan pancake’i
Nutella ve Light sut’le gotururken buldum kendimi. Huyum kurusun. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-theme-font: minor-bidi;">Anksiyete , tedirginlik ve
gerginlik, uykunun yanındaki diğer ufak belirtiler. Uyku ise tez konusu
olabilir. 8 ‘de Naz’ın gözünün içine bakıyorum ve bazen Murat evdeyken ondan
önce uyuyakalıyorum </span><span style="font-family: Wingdings; mso-ascii-font-family: Arial; mso-char-type: symbol; mso-hansi-font-family: Arial; mso-symbol-font-family: Wingdings;">J</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-theme-font: minor-bidi;"> yani yiyorum, uyuyorum , büyüyorum </span><span style="font-family: Wingdings; mso-ascii-font-family: Arial; mso-char-type: symbol; mso-hansi-font-family: Arial; mso-symbol-font-family: Wingdings;">J</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-theme-font: minor-bidi;"> Asıl 2.
Trimester büyüyecek bu bebek, kendim ne kadar büyüyeceğim korkutuyor beni </span><span style="font-family: Wingdings; mso-ascii-font-family: Arial; mso-char-type: symbol; mso-hansi-font-family: Arial; mso-symbol-font-family: Wingdings;">J</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-theme-font: minor-bidi;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-theme-font: minor-bidi;">Naz bu kardeş için coook
hevesli, son 1,5 yıldır zaten hep gündemindeydi. Tabi ki cok mutlu ama bugün
pedagogu ile görüştük, dediği gibi su an soyut, kucağımıza gelince kardeşi
somut bir şekilde asıl o zaman göreceğiz gerçekleri. Su an göbeğimi okşamakla
meşgul. Ve tabi yeni odasıyla ilgili hayalleriyle. Ne de olsa seneye 1. Sınıf olacağından
ona bir genç kız odası planım zaten vardı, çalışma düzenli, arkadaşlarının da
kalması için büyük yataklı… 2. Bebek haberiyle beraber hızlandı tabi planlar,
kardeşi onun odasına büyük küçük hanım bir büyük odaya terfi edecekler </span><span style="font-family: Wingdings; mso-ascii-font-family: Arial; mso-char-type: symbol; mso-hansi-font-family: Arial; mso-symbol-font-family: Wingdings;">J</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-theme-font: minor-bidi;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-theme-font: minor-bidi;">Anlatacaklarım bu kadar değil
tabi. Aslında Naz’la ilgili tutmak istediğim notlar var , bir sonraki post’a
kısmetse….<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
Elifhttp://www.blogger.com/profile/03448084649533797882noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3240826471360993697.post-80190816725505303952012-09-17T13:33:00.002+03:002012-09-17T13:33:12.681+03:00Yaz raporu<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-theme-font: minor-bidi;">Ramazan nedeniyle biraz
bölünmüş , tatile doyamasak da kısa kaçamaklarla idare ettiğimiz bir yaz
geçirdik.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-theme-font: minor-bidi;">İstanbul’da havalar soğumaya
başladı; geceleri kapıları kapatıyoruz, Naz artık atlet giymeye , sandalet
yerine spor ayakkabıları ayaklarına geçirmeye başladı.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-theme-font: minor-bidi;">Haziran sonuna dek okulu
devam eden Naz, yılsonu gösterisinin hemen 2 gün sonrasında anneannesiyle
Mersin’e uçtu. Kuzenleriyle dolu dolu , benim çocukluğumun yazlarından birini
geçirdi su kuşu olarak… Mesela 3. Derste yüzmeyi öğrenmiş, iyot havasına
doymuş, çenesi ve algısı fazlasıyla
gelişmiş döndü.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-theme-font: minor-bidi;">Kendinden yaşça büyük
kuzenler ona gözünün içi gibi baksa da, ki cidden bakmak- banyosu- tuvalette
yardım-giymesi-yemesi...vs, onlardan yaşına büyük laflar da kapmamış değil ; “
evet,evet cok beklersin” en meşhuru oldu, bu yaza damgasını vurdu diyebilirim. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-theme-font: minor-bidi;">Temmuz 16 evine dönen Naz ile
başarısız bir yaz okulu denememiz oldu, aslında severek gitti, yüzme ve tenis
konusunda iyi de oldu ama biraz da yazdırdığımız spor okulu bu konuda
tecrübesiz olunca, biraz yardımcımız biraz ben idare ettik. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-theme-font: minor-bidi;">Eksik kalmak olmaz ;
babaanneyi de ziyarete gönderilen Naz Agustos 2. Hafta itibariyla yine seyahate
cıktı bu amaçla. Cocugumun uyum kapasitesine hayran olduğumu söylemeliyim. Bunu
en iyi çocuk benimki egosuyla söylemiyorum asla, hele hele son 6 aydır maalesef
çocuğuyla güç savaşları içinde kendini bulmuş ve girdiği bu yoldan çıkamayan
bir anne olarak, hiç hava atacak durumum yok. Ama 2 yaş itibariyle her yaz en
az 10 günlük büyükanne ziyaretine alışkın olmasının rahatlığını, bakıcısız ilk
yazı olması itibariyle yaşadım. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-theme-font: minor-bidi;">Tabi ama herkes gitgide
yaşlanıyor, bakım becerilerindeki azalma ve çeşitli nedenlerle bölünmeleri
derken, birebir onunla pek ilgilenemediklerini farkettim, sanırım yeni
gelişmelere de bakılırsa sanırım bensiz ya da bakıcısız Naz’ın ilk ve tek
yalnız seyahat yazıydı. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-theme-font: minor-bidi;">Zaten kendisine eşlik etmek,
nedense okul öncesi bu senesini fazlaca önemsemek , kendi yorgunluklarımın da
artık altından kalkamamak …vs derken radikal kararımı verdim ve iş hayatına bir
es veriyorum. Tabi ki tekstilden kopmam mümkün değil, hele hele koca kişisi
işin bu kadar içindeyken , ama farkettim ki esnek çalışmak da yetmiyor çoğu
zaman. Sürekli 24 saati nasıl uzatabilirim hesabı yapar hale geldiğimi
farkettim. 2 yazdır 10 gün toplu bir tatil bile yapmadık ailece, Naz mecburen
okula gideceği günler gelmeden evde kalmak istediğinde “ hadi bugün kalalım “
deme lüksü olmaması cabası. Sabahları trafikte 30 km’lik ofisime gelmek için
“hadi hadi, bak hala giyinmedin, neden her sabah bunu yapıyorsun”…vs diye
yıllarca yapmamam gerektiğini okuyarak, dinleyerek öğrendiğim tüm söylenmeleri
istisnasız yaparak hem çocuğa, hem kocaya hem de kendime ihanet hissinden
kurtulamama. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-theme-font: minor-bidi;">2. çocuk istediğimiz artık
bir gerçek, o doğduğunda Naz’a kıyasla, eğer planladığım gibi olursa, daha uzun
süre evde olmayı istediğim de gerçek. Daha 2. Çocuk düşüncesiyle beraber Naz’a
iyi bir anne olamadım mı? Neleri eksik yaptım? Evet, çalışarak bakıcılarla
büyüterek ondan çaldım? …vs düşünceleri kafamı sardı bile. Özellikle son 1
yılın yoğun temposu, öncesindeki yılların birikimi…vs derken ruhen de coktugumu
hissettiğim noktada, üstüne de vicdani muhasebelerimi yapıp, kendimi daha da
çökerttiğim günlerdeyim. Verdiğim kararımı hala “fazla jest yapma isteğim-
bağlılığım-iyi niyetim” gibi sebeplerden hala uygulamaya koyamadım oda ayrı bir
konu. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-theme-font: minor-bidi;">Bazen aynaya bakıp “ya ben? “
dediğim olmuyor değil, ama şükretmek ve yasadıklarımızı kucaklamak dışında
davranışlar, yukarıdaki çöküntümü arttıracağından hiç oralı olmuyorum bir
yandan. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-theme-font: minor-bidi;">Bayram tatilinde Naz’ı ve
aileyi ziyaret etmenin en güzel tarafı benim ailemin de uzun yıllar, hatta
evliliğimden sonra dünür ziyareti yapmış olmalarıydı ki onlara hasret kalmadan
bir bayram geçirdik. Denizli- İzmir- Çeşme üçgenin de tbi ki son 2 etap ayrıca keyifli
zaman geçirdik. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-theme-font: minor-bidi;">Döndük kürkçü dükkanına,
düzen tutturuyoruz son haftalarda. Naz’ı mevcut anaokuluna devam ettirme kararı
almıştık geçen yıldan, çünkü hala hangi ilkokulu seçeceğimizi bilmiyoruz. Bizim
çılfın ve özgür kızı zaptedecek öğretmen , okuldan daha önemli bir karar bizim
için, bu araştırmayı bu yıla bıraktık. 4+4+4 nedeniyle yaşanan su kaosta bu
kararı verebilmemiz pek mümkün değildi. İlk haftalar çekincelerim olsa da ,
Amerika’lı öğretmenlerin takviyesi, Türk sınıf öğretmeninin pozitif katkısı derken
sorular azaldı… Önemli bir sene ve önemli seçimlerin eşiğindeyiz.. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-theme-font: minor-bidi;">Heyecanlıyım…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
Elifhttp://www.blogger.com/profile/03448084649533797882noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-3240826471360993697.post-53522987633494779122012-05-28T16:21:00.001+03:002012-05-28T16:24:50.412+03:00Durum raporu<br />
<div class="MsoNormal">
Burası iyice ağlama duvarına dönmeye başladı, ama düşününce
mantıklı bir sebebi var. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Her cephede savaş veren bir anne olarak, kendime zaten adını taktığım bir tanım var
blog yazışımla ilgili “ part time blogger”.
Full time blogger’lar, köşe yazarları, bile her gün yeni yazı
çıkaramazken benim full time çalışan ve anne olarak, part time bloggerlığım
ancak bu kadar olur, değil mi?<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Bu iç rahatlatmadan sonra gelelim bizdeki son durumlara;<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Naz birey oldu. Bugüne kadar değil miydi denirse, tabi ki
öyleydi. Uzun zamandır dediğim dedik çaldığım düdük, ama artık zırlama, ağlama
ile değil, gayet güzel kendini anlatarak bizimle tartışarak çalıyor
düdüğü. Mızmızlıkları ve her çocuk gibi
zaman zaman şımarıklık denemeleri mevcut, ama gitgide azalıyor. Bazen ağzımız
açık kalıyor ailecek, susuyoruz düşünüyoruz. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Bizi dinlemediğini düşündüğümüz anlarda en çok dinlediğini
unutursak hemen hatırlatıyor sağolsun…<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Özgüven patlaması olarak çevremiz tarafından onansa da, her
keskin köşe zararlı olduğundan ufak törpülemelerimize devam ediyoruz. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
2 haneli toplama işlemleri dahil olmak üzere matematikte
okulunun yönlendirmesiyle aktif olsa da, yine okulunun da salık verdiği şekilde
alfabe ve okuma/yazma çalışmalarından uzak duruyoruz.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
0-3 yaş uzak tuttuğumuz TV ister istemez hayatında, ama
izlediği süre ve programlara karışarak yine de elimizden geleni yapıyoruz.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Son 1 aydır daha rahat ebeveyn mottosuna ayak uydurmaya
çalışsam da sürekli bitmeyen iç savaşım devam… <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Kısacası Naz bizi büyüttü, biz onu, aslında hayat büyütüyor
hepimizi, sadece o yaşlarda atlamalar
daha uzun olduğu için dikkat çekici. Tabi ki bir mucize hayatın kendisi , biz
büyükler daha derinden bir şeyler öğreniyoruz, tabi bu eğer sorgulayan bir karakterseniz
böyle, yoksa vur patlasın çal oynasın, hayat güzel <span style="font-family: Wingdings;">J</span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Yaş 30’u geçince bir sorgulama hali başlıyor. Mantık ağır
basan duygusal bir varlık olan bende yüreğimin ve beynimin sesi sürekli
birbirine karışıyor. Hiçbir zaman yaptım/istedim, oldu diyemedim, yine
diyemiyorum. Ama demek lazım sanki.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Kararlar almak daha kolaydı, bol keseden atmak da… Şükür
kavramı hayatımda yoktu su aralarda olduğu kadar. Belli belirsiz, tam tanımı bu
olmasa da bir tevekkül hali aldı beni. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Baktım , ölçtüm, biçtim, gördüm ki; karar vermeye çalışırken
zaman geçmiş, ben aynı sularda yüzmüşüm, çıkmış sahile dinlenmiş kurulanmış
yine dalmışım aynı sulara.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Taşıdığım her kimliği hakkıyla yerine getireyim derken,
bendeki ben’in hakkı geçmiş…<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Vur patlasına geçiş yapamam ama en azından Naz’a , benim
kadar ciddiye almamasını anlatabilirim belki de<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Yeni yaşımda beklentim kendimden sadece bu, bakalım
becerebilecek miyim?<o:p></o:p></div>Elifhttp://www.blogger.com/profile/03448084649533797882noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-3240826471360993697.post-22558875314288590392012-02-06T13:29:00.000+02:002012-02-06T13:29:15.427+02:00Nerde başladığı nerede bittiği belli olmayan bir yazı...<div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Son 2,5 yıldır, yani Naz 2 yaşına geldikten sonra blog yazılarımın, telefon konuşmalarımın ve tabi kaçınılmaz olarak sonu ona bağlanan tüm sohbetlerimde hep aynı giriş “ Naz’ı artık takip edemiyorum, o kadar çabuk büyüyor ki…”</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Evet , kendimi tekrarlıyorum, ve muhtemelen tüm anneliğin ortak lisanını konuşuyorum. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Bir kan pıhtısıyken, içimizde can bulan/verilen, ama doğduğu andan bir o kadar da kendine münhasır ruh taşıyan bir varlık dünyaya geliyor. Canlıların içinde en muhtacı olarak belki de; ayağa kalkamaz, sizin yardımınız olmadan sütü koklayıp yerini anlasa da ona ulaşamaz, tuvalete gidemez.. vs liste uzar gider. Bu canlı ortalama bir yıl sonra konuşur, yürür..vs, ortalama iki yıl sonra sohbet eder, tuvalete gider ve kafa tutar. İşte o kafa tutma aşamasıyla beraber, bir de benim evladım kadar çenebaz, dediğim dedikçi ve üstelik her hareket ve talebini kendince mantıklı bir dayanağa oturtuyorsanız, işiniz iştir. Önce reddederiz, biz de tutarız kafa, sonra dinginlik gelir, kabullenme başlar, onunla işbirliği yapmazsanız şansınız yoktur. Arada onun da kazanacağı durumlar yaratıp ruhunu okşayıp işleri yolunda tutmaya çalışırsınız. Ha tabi bu arada evde bu küçük varlık kaynaklı karı-koca anlaşmazlıkları kaçınılmazdır. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Şimdi yukarıdaki ideal geçiş durumunu yakalayamamış bir anneyim ben. Boğa burcu, son 5 yıldır yönetici, kızının ilk 2-3 yılı eşi hayatının yarısını yurtdışında geçiren , ailesi şehir dışında ve her an destek vermeyen bir kadın olarak elimden gelenin en iyisini yaptığımı da belirtmek isterim. Pek çok cephede savaş veriyorum; işte , evde, bakıcılarla, koca kişisiyle, ailemle, zaman zaman arkadaşlarımla bile J <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Savaşlar gün içinde ( Murat okusa kızacak ama buradaki savaş “challenge” tadındadır ) , sabah evde taze kafayla geçen zaman az, sonrasında hep bir yetişme telaşı, motoru takıp direk turboya bağlıyoruz. Zaten evdeki sabah taze kafası tuvalete gitmeme, hazırlanmama, kahvaltı yerine oyun isteme gibi sebeplerle 15-20n dk sürüp sonra mücadeleye dönüyor. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Akşama ise cephe dönüşü çok azınız kalıyor eve. Neyse ki gelince sadece çocuğuyla ilgilenmek zorunda olan şanslı bir kadınım ama onu bile doğru dürüst yapamıyorum bazen. Sabrım ve tahammülüm zayıf, en ufak ayak diremeyi ben de dirediğim için savaşa dönüştürüyorum. Sesim yükseliyor zaman zaman, bazen ağladığım da ağlattığım da oldu. Ama yine de tüm bunların sebebinin o değil, sergilediği bir davranış olduğunun altını çizmeye çalıştım, umarım başarmışımdır… Biliyorum ki pek çok çalışmayan anne, aynı olmasa başka cephelerde benzer savaşlar veriyor, kıyas mümkün değil, elma ile armut gibi farklı ama bir o kadar da aynı familyadan sIkIntılarımız var. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Bu ideal olmayan ama gitgide ideal olma yolunda ilerleyen ilişkimizde, bir avuntu ya da övünme değil, ama en azından benim bir şahsi hissimdir ki, kızım benim işimi, sorumluluklarımı ve duruşumu anlıyor ve saygı gösteriyor. Bunu bana hep hissettiriyor. Toplantıya giderken başarılar diliyor, onu kreşten son çocuk olarak aldığımız 2gün “ üzülme, hiç sIkılmadım” diyebiliyor benim yüzümü görünce, eskiden biz uyurken sinirlenen çocuk, yanımıza sokulup uyumasa da sarılıp 1 saate yakın bizimle yatıyor haftasonları …vs. Bir de aşağıdaki kadar düz mantıklar kurup, kişiliğini her yerde yansıtarak bizi şaşırtıyor;<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Victoria Secret vs Maroon 5 izlerken; “Anneciğim, bayanlar güzel, erkekler de yakışıklı, değil mi?”!!<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Nihayet kendimi tutup “kadına bak” değil de “bayanın yaptığını görüyor musun? “ deyince trafikte, <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">“ Aferin anne, çok güzel davrandın, 10 puan” !!<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Her sabah bana hazırlanırken kök söktürdüğü halde , okulundaki portfolyo toplantısına giderken biraz geç hazırlandık diye, ellerini beline koyup “ bu saatte hala hazırlanmadığınıza inanamıyorum” !!<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ben seyahate çıkarken “ sen ben yokken bu evin küçük hanımısın, sofra ve düzenden sorumlusun “ deyince, babasına dönüp “ bu evin hanımı artık benim, benim kurallarıma uyacağız” !!<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">İstemediği birşeyler yapmak zorunda kalacağını hissettiğinde “ ben artık bu evden gidiyorum, komşuya gideceğim, onun torunu zaten yaramaz, bana da bakar, artık sizin çocuğunuz olmazsa çok üzülürsünüz”!! ya da “ bunu yapıp çok üzülmemi/aç kalmamı/ mutsuz olmamı ( artık duruma ne uygunsa), ölüp , naşka bir dünyaya gitmemi m istiyorsunuz?”!!<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">TV izlemesine uyku saatinde izin verilmediğinde yine evi terketme tehditiyle beraber “ gece gece gidemem, sabah uyanınca gideceğim” diye eklemesi!!<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Tabi bu bilmişliklere ilave kendi kendine yetebilme yetisinin artması, boyu kendinden kısa olduğu sürece yaşı farketmeden herkese ablalık taslaması da cabası… <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">P.S: Yukarıdaki satırlar bir hafta önce Barcelona dönüü yazılıp ancak yayınlanabilmiştir...</span></div>Elifhttp://www.blogger.com/profile/03448084649533797882noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3240826471360993697.post-41695691139567649442012-01-28T13:00:00.001+02:002012-01-28T13:00:07.118+02:00Hayır mı şer mi derken...<div class="MsoNormal"><span style="font-size: 8.0pt; line-height: 115%;">Uzun süredir yazmak isteyip yazamadığım blog yazılarım ajandamda birikmeye başladı. Yeni yılla beraber tempo ciddi arttı. Aralık ayında kendimizi partilere, kutlamalara ve davetlere vermişken, balyoz gibi inen iş yükü garip bir şekilde beni depresif yapmak yerine kamçıladı. Adeta işleyen demir ışıldar oldum </span><span style="font-family: Wingdings; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-char-type: symbol; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin; mso-symbol-font-family: Wingdings;">J</span><span style="font-size: 8.0pt; line-height: 115%;"> <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: 8.0pt; line-height: 115%;">İşte bu temponun kaçınılmaz sonucu olarak bir günlüğüne İspanya’ya gitmeye çalışıyorum şu satırları yazarken. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: 8.0pt; line-height: 115%;">Karın ilk atışında hayatı felç attığını bu ülkeden çıkmaya çalışırken bile kaderimden kurtulamadım. 2 saat 10 dak uçakta ama yerde mahsur kaldık, ne ironi. Madem kalkmayacaksınız niye alırsınız bizleri içeri, uçak hazır, mürettebat hazır, yolcular hazır, pist kalkış izini vermiyor, neden ??? Cevap: Kar yağdı. Sonra da sen git ilkokulda sular kesikti çalışamadım diyen çocuğa kız. Kar yağdı, trafikte, ofiste, evde heryerde mahsur kaldığın bir ülkedesin, ne yapsın çocuk , bu düzene ancak böye yetişilir. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: 8.0pt; line-height: 115%;"> Kış ayının en normal durumu, o da bu şehre senede 2 kere kar yağıyor neredeyse, ne var bu kadar olağanüstü çözemedim gitti. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: 8.0pt; line-height: 115%;">Kaçan toplantıya mı, boş yere yine de Barcelona’ya uçmak zorunda kalışıma, kızımdan ayrı geçireceğim geceye mi, demek ki kısmetimizde olmayan siparişlere mi, dişini tırnağına takıp gece gündüz çalışan ekibime mi üzüleyim bilemedim ki </span><span style="font-family: Wingdings; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-char-type: symbol; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin; mso-symbol-font-family: Wingdings;">L</span><span style="font-size: 8.0pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: 8.0pt; line-height: 115%;">Ama nasip, kısmet ve her işte bir hayır vardır laflarına sözde değil de, cidden inananlardan ve elinizden geleni yapıp tevekkülü bilenlerdenseniz, yani tesadüf yoktur, her şeyin bir sebebi vardır diyen O’na kalpten inananlardansanız, bu kadar tersliğe rağmen gönül rahatlığıyla yine de bu satırları yazan benle aynı camiadansınız demektir </span><span style="font-family: Wingdings; font-size: 8.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-char-type: symbol; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin; mso-symbol-font-family: Wingdings;">J</span><span style="font-size: 8.0pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: 8.0pt; line-height: 115%;">Yukarıdaki tüm söylenmelerime rağmen, o kadar da olsun insanız ve nefsimi henüz o kadar terbiye edemedim, bizim küçük aklımızın ermediği daha büyük bir plana inandığımdan bu kaçan toplantı için verilen emeklerin yerini bulacağına eminim…<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: 8.0pt; line-height: 115%;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: 8.0pt; line-height: 115%;">P.S: Şu an bu satırları Barcelona havalimanında dönüşü beklerken yayınlıyorum . Bu sabah bizi La Coruna'dan Barcelona'ya taşıyacak Spanar'in iflası nedeniyle havalimanları felç, artık vaarın yorumu siz yapıın...</span></div>Elifhttp://www.blogger.com/profile/03448084649533797882noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3240826471360993697.post-38015777494001242922011-12-29T12:20:00.001+02:002011-12-29T12:20:05.821+02:002011-Biz-2012...<div class="MsoNormal">Yeni yıla girerken yeni yıl postu yazmak adettendir , ama benimki biraz daha farkındalıklar üzerine olacak sanırım. <o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Bu yıl zordu diye söylenmek istemiyorum , çünkü şu hayatta şikayet ettiğim her ne varsa, evrene gönderdiğim mesajların etkisiyle olsa gerek geri yansıdı bugüne dek. Bakıcı, iş ve aile en güzel örnekleri.<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Kişisel eğitime giden bir arkadaşımın koçunun dediği gibi; “Şikayet ediyorsan hayatından çıkar, çıkaramıyorsan şikayet etme”<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Zorluğu bir kenara bırakırsak yıl boyunca mottom; değişimin aralıksız olduğuydu.<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Yeni ev, yeni semt, yeni okul, yeni pozisyon, yeni aile işimiz, yeni dostluklar, yenilenen eski dostluklar, eskiyen zamanını hızlı dolduran yeni dostluklar…<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal">Aklımdaki neyse buraya da o düşüyor;<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Dostluklar…<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal">Bu sene bol bol “Yalnızlık Allah’a mahsus” dedik. Hayatımızdaki insanları eledik, haddimize değil belki , ama yine de engel olamadık karne yaptık onlara-kendimize ve ilişkimize.<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Aileden çok uzak yaşamanın şartları insanı hassaslaştırıyor dostları konusunda, çünkü o dostlar aileden ileri oluyor. <o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">İnsan olmanın aciziyetiyle beklentilerin ölçüsünde hayalkırıklıkları , bazen de aynı ölçüde sevinçler yaşıyorsun onlarla. <o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Seni yoranlara eskisi kadar emek veremiyorsun, belki bu kadar çabuk vazgeçmemek lazım ama tahammülsüzlükler ağır basıyor bazen. <o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Kendi kanına, canına , en değerline bile tahammülsüzleşmişken kendimi yargılayıp infaz etmek istemiyorum, böyle işte, kendi bildiğimi sizden mi saklayayım… <o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Artan değerler olsun dostlukta istiyorum, paylaştıkça artan. Sadece kötü günümde vah vahlanmak için, başkalarının dedikodusu için, eğlenelim, coşalım için değil ; öyle sıradan bir günde bile yalnız sıkıldım, kahve içelim diye benim camdan duvarlarımı kıracak yüksek desibellikte dostluklar... <o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Hayat zaten yorucu, biz birbirimizi yormadan, yanyana şarj olarak yürüyelim dostlarla, onlar olsun hayatımızda…<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal">Aile…<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal">Ne çok sorguladım bu kavramı , bir o kadar da kendime kızdım.<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Biz bir aile olduktan sonra sanki daha da çok taktım. İstiyorum ki şöyle baldan tatlı olsun ilişkiler herkes için, ama bir de hayat gerçekleri var, hiçbir şey romanlardaki gibi değil. Biraz silkinip uyanmak, bu alanda da beklentilere gem vurmak lazım… <o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Kendi payıma düşenleri de yapmak gerek , önce Naz sonra bizim için…<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal">İş…<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal">İlk defa bu Salı işe gelmedim ve evdeydim.<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Sonuç:<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Allah beni işsiz bırakmasın.<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Naz okulda, Murat kendi ajandasına göre koşturmacada… Sabah 10:00’da onlara “ gidin artık , beni rahat bırakın “ tadındayken, saat 11:00 itibariyle 2 dizi izlemiş ve “ne kadar sıkıcı” demeye başlamıştım. Spor salonu dibimde, yeni açılan AVYM burnumun ucu, yılbaşı alınacak hediye listesi uzun. Ama ben akşam 5’e dek kanepede… <o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Plansızlık, programsızlık , işsizlik, mücadelesizlik bana göre değil. Kendi programımı kendim yapacağım bir iş isterim evet ama iş isterim, sonuç budur… <o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Herkese uyar uymaz, beni bağlamaz, ben kendimi bağlıyorum.<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal">Naz ve biz…<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Ağustos başı itibariyle 3,5 yıllık bakıcı macera(lar)ımız sona erdi.<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Naz geçen seneki gibi full time okulda, anne-baba işte, 3 gün ev bakıcımız evde, akşam ise toparlaşmaca… <o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Babanın seyahatler yavaşladı, anneninkiler biraz arttı, biz 3’ümüz evde işbölümü yaptık derken, biz bir aile olduk. <o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Şimdi 4 yıl sonra şimdi mi oldunuz derseniz, tabi değil, ama full sorumluluklarıyla, çocuklu aile yeni olduk. <o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Biz hayatımızı kısıtlamamaya, Naz’ın rutini bir kenardan devam ederken, ara ara gece gezmelerine, senede 1-2 tatillere gitmeye, uzuuun uykulara alışmıştık. İlgi ve sevgi ile bu söylediklerim başka şeyler, biz mutluyduk, Naz mutluydu… Bakıcılar değiştirdik, sürekli aile içi rotasyonlar yaptık, düzenler değiştirdik… Ama ne oldu bilin bakalım; Naz büyüdü, sanki herşey masaldı, unutulmadı ama zorlukların bıraktığı izler hafifledi…<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Artık onu emanet edeceğimiz kişilerde dil, eğitim, giyim-kuşam, sofra ve ev adabı...vs daha önemli olmaya başladı. <o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Abartıyor olabilirim ama bir kız çocuğu olarak hayata karşı hem görsel hem fikirsel bir duruşa daha çok ihtiyacı var yaşadığımız şartlarda. <o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Zaten değişen bakıcı düzenlerinden sonra evimizdeki yardımcılarımızın sadece bize yardım etmek için olduğunu , bizim 3’ümüzün bir aile olduğumuzu erken kavramıştı, kavramak zorunda kalmıştı. Yatılı bakıcısız bu düzende sanki o da daha uyumlu… Çok istiyorum onun 4 yılına dair bir özet yazmak, belki de hemen, kimbilir…<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal">Hayatımın en temel halleriyle 2011 böyleydi…<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal">2012’den sağlık ve huzur herkes gibi en büyük dileğim tabi ki, ama bir de yaşanacakları kabullenecek, sindirecek ve en önemlisi sahiplenecek bir içgüdü ve inanç diliyorum.<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Başkalarından bağımsız, içimle barışık, değişikliğin değişmez olduğunu kavrayabildiğim bir yıl olsun, geri zaten gelecektir, sizce???<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal"><br />
</div>Elifhttp://www.blogger.com/profile/03448084649533797882noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3240826471360993697.post-54473887345692020592011-12-26T17:05:00.001+02:002011-12-26T17:06:51.261+02:00Tarihe gözlüklü bir not...Tarihe not düşmeyi unutuyorduk bu aralar;<br />
<br />
13 Aralık 2011 tarihi ile Naz gözlüklendi... Aslında dizindeki problem için hastaneye gittiğimizde, göz dr'u yüksek bir ölçüm alınca söylemişti ama bir göz kliniğine gitmeyi bekledik.<br />
Bir gözü 1,25 diğeri 0,50 hipermetrop astigmat...<br />
Üstelik sol gözünde oldukça büyük bir arpacık denilen kistik oluşum da vardı...<br />
Korsan bantı ile daha tembel olan sol gözünü çalıştırıp, gözlük takacağız şimdilik...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgb2RCSDgiBv_noC18aV7fv_zRGP0cmxTRp_tZSweXxSzxAUt6uTMD3pGJvOJz9QkbjTChpoF2J_Zdx1tkvqsDe62nd5BOlvbG0poLZ1KxZiB1mwsIvRGbiGJ66MvcPdI0oylqY38YLxVc/s1600/IMG00213-20111223-1954.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgb2RCSDgiBv_noC18aV7fv_zRGP0cmxTRp_tZSweXxSzxAUt6uTMD3pGJvOJz9QkbjTChpoF2J_Zdx1tkvqsDe62nd5BOlvbG0poLZ1KxZiB1mwsIvRGbiGJ66MvcPdI0oylqY38YLxVc/s320/IMG00213-20111223-1954.jpg" width="320" /></a></div>3 yaşına dek TV izletmeyelim deiye kastık, sonuç bu, ben hala inanamıyorum...Elifhttp://www.blogger.com/profile/03448084649533797882noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-3240826471360993697.post-92002231935100658062011-12-09T17:01:00.000+02:002011-12-09T17:01:19.480+02:00Şiştim 1<div class="MsoNormal">Hergün yazabilmek hem lüks hem de beni aşar dediğim bir şey ama dolunca iç dışa bir şekilde taşmalı. <o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Yazmak hem rahatlatıyor, hötleme ve püskürme isteğini azaltıyor, hem de burada yayınlayınca şimdi yazacağım genellemelerden herkes kendisine özneller bulduğu için de teşhir, sempatizan toplama ve “ohh be yalnız değilim” hissini kuvvetlendirerek bünyede endorfin salgılatıyor. <o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Esprili olmaya çalışarak değil, şu koca haftanın ardından, şişmiş ruhumu dinginleştirmesini umarak sarıldığım klavyeden dökülüverenler dostlar ***<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal">Şimdi ben hafiften gıcık, birazcık da takıntılıyım. Son dönemki “farkındalık” takıntım buna en güzel örnek. Bu konuda kimi zaman duygusallaşıp içselleşsem de çevremdekileri gözlemlerken de bu tarafım aktif… <o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Özel hayatımda ve iş yerimde çok farklı tarzda insanlarla beraberim; burayı okuyanlar da var ama bazı genellemeler yapmadan duramıyorum, elimde değil, sözüm meclis içeri dışarı farketmez, yazıyorum iste;<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal">Bu hırs nasıl birşeydir?<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Hastalıklı demeyin sakın klasik kitap cümlesi gibi, çünkü var , hepimizde var. Evde oturanda, anne olup çocuk bakanda,dışarıda yarış atı gibi koşturan da ve bunların bir çok kesişen kümelerinde… Kimi bir masa örtüsünü, kimi yıl sonu primini, cocugun gideceği okulu, biri evi, arabayı,yatı, katı..vs… Hatta çocuklarının hayatını daha el kadar çocukken hırs edenler var. <o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Neden durup da elimizdekinin kıymetini bilmeyiz? Biziz, bu biz, tanıdığım herkeste var. <o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Tamam , başarma duygusu- benim hırsım kendime- eee ot mu olalım, yaşayıp gidelim?? Değil …<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Bu hırs sonumuz olacak bizim söylüyorum. <o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Hele hele kıyastan kaynaklanan hırs var ya, düşmanıma bile dilemem. <o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Bitirir adamı. <o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">O yüzden arınmalı bundan, biraz nefes almalı, yarış pistinden pite inip mola demeli… <o:p></o:p></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal">Gerisi gelecek- MOLA<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal">***Buraya kadar 80 saniye sürdü yazmam, aferin bana <span style="font-family: Wingdings; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-char-type: symbol; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin; mso-symbol-font-family: Wingdings;">J</span><o:p></o:p></div>Elifhttp://www.blogger.com/profile/03448084649533797882noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-3240826471360993697.post-67000177869979004712011-12-08T16:13:00.000+02:002011-12-08T16:13:35.671+02:00Farkındalık fark yaratır mı? 2<div class="MsoNormal">Attım biraz karamsarlığımı, ama vur patlasın çal oynasın değil ki hayat, elbette var tereddütler, sorular , ama geçen gün okuduğum 2 satır iyi geldi klişe de olsa: “Ya bugün son günü olsaydı hayatın?”<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Eee tabi bu lafa sarılıp yaşasam, su an Naz’la ilk Uzakdoğu uçağına atlardık herhalde . Severim ben oraları, genelde de tatilleri orada geçirmeyi. O mutlu yürekler, azla yetinmeyi felsefe hatta din yapmış insanlar iyi geliyor ruhuma. Ya da Barcelona’ya beraber dil öğrenmeye, orada 1-2 ay yaşamaya…<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Son Tayland selinde koca kişisi oralardaydı, yine yeniden, o yüzden bolca televizyondan takipteydik . Adamın teki evinin çatısında balık tutup, kocaman gülümsemesiyle “ Yemeğimiz bol, daha ne olsun” tadında şükrediyordu. Diyeceğim şu ki;<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal">Ders almak lazım hayattan. İlla ki yaşamayı beklemeye gerek yok ki adam olsak. Ama illa musibet nasihatten iyidir felsefesini güdüyoruz .<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Okuyoruz blogları- kitapları- anneleri- kariyer sahiplerinin öykülerini- fantastik de olsa romanları-felsefe kitaplarını-klasikleri … <o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Ne öğrendin Elif ? Koca bir hiç var elimde… Kendime de başkalarına haksızlık etmek ne haddime; ama okuyoruz okuyoruz , sonra hepimiz yine aynı yollardan tökezleyerek geçiyoruz. Ama elbette bunda bizim anlamadığımız anlayamadığımız bir yüce amaç var bence de… Her yolda hepimizi farklı yerlerimize yaralar alıyoruz, farklı çıkarımlar yapıyoruz. Hepimiz kendimize göre şeyler öğreniyoruz. Yoksa tabi okudum okudum, hala da okuyorum , anlıyorum da şükürler olsun,, ama yine de DERS ALMIYORUM…<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal">Herşeyi tam yapmak için yemek tarifi tadında okursan, bir p.k öğrenemezsin tabi. Amaç zaten okuyup aynısını gerçekleştirmek değil zaten ama bir de kucakta taşınan karpuz gerek sayısal gerek boyutsal boyunu aşmaya başladıysa, vay sana vayyy...<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal">Hayatımın hep boyutunu hem içeriğini kontrol edemediğim şu günlerde, hıncımı neyse ki çocuğumdan uzaklaştırıp, onun bir çocuk olduğunu kabul edip ; <o:p></o:p></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal">zamanında ve yeterli yemek yemese de<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">her akşam saat 19:0’Da değil 20:00 da yemeğe oturabilsek de<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">her gece saat 08:32’de değil de 9’u geçelerde uyusa da<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">bazen kafam kaldırmadığında televizyonu açsam da<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">sabah kahvaltısını yemeği reddetse ve ben yedirsem de,<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"> bunların dünyanın sonu olmadığını ve annelik karnesi diye bir şey olmadığını anlatıyorum kendime…<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal">4 yıldır kendi yatağında uyuyan çocuğun, haftada 1-2 “yanıma uzan anne “ dediğinde beni özlediği için yaptığını,<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Tam yatmışken su istediğinde, slında belki de gerçekten susadığını<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Oyuna dalıp çişini küladuna damlattığında, cidden çok iyi vakit geçirdiğini<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Yemek yemek istemiyorum çok yorgunum dediğinde, benim onunla ilgilenmemi istediğini<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">TV izlerken beni görüp duymadığında, benim de günde yarım saat hakkım olsa başka birşeyle ilgilenmeyeceğimi<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal">Hatırlamaya çalışıyorum.</div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Evet control freak anneyim ben. Fazla okumuş, fazla idealist ve mükemmeliyetçi, herseyi kitabın göre yapmış çok da güzel sonuçlar elde etmiş , ama asıl güdülerini dinlemesi gerektiğini test etmiş öğrenmiş bir anne. <o:p></o:p></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal">Kendime yönlendirdiğim hıncıma gelince…<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">O da geçecek hesaplaştıkça kendimle, ama artık farkındayım ki kendimle hesaplarım, kendimce fedakarlıklarım, bencilliklerim, egolarım..vs kimsenin sorunu değil. <o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Hele ki sadece çocuk olan çocuğumun…<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal">Seni seviyorum kızım….<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal"><br />
</div>Elifhttp://www.blogger.com/profile/03448084649533797882noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-3240826471360993697.post-81554349606986395912011-12-02T15:19:00.002+02:002011-12-02T15:19:39.027+02:00Farkındalık fark yaratır mı?<div class="MsoNormal">Bana yanyana olduğumuz her an yapışması,<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Eskiden ufak teşvikle de olsa kendine kendine yerine getirdiği tüm görevleri görmezden gelmesi<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Yemeklerin 1 saate uzaması, ben yoruldum siz yedirin diye tutturması<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">5 dakikada sohbet, muhabbet uyumak yerine, sürekli beni yanına yatırması…vs<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal">Ve bunların karşısında benim tahammülümün, hayatın yüküyle beraber gitgide zayıflaması, zayıfladıkça üstüste yaptığım hatalar, hatalarımın iç huzuru fena şekilde bozması, bozuldukça en başa dönüşler...<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Bu kısır döngü bitirdi beni bu hafta, yorgunum …<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Bir parmak şıklatmasıyla düzeltmek istiyorum ya da burun hareketiyle tüm durumu. Yeniden yazmak istiyorum gidişatı.<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Elif’te diyor ki yazar aynı kelimelerle olmasa da; “Zaman akıp geçmiyor, zaman değişiyor sadece, geçmiş olduğu yerde duruyor”<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal">İşte bu kadar içime dert olan bu Naz’ım, ya benim tahammülsüzlüklerim senin unutmayacağın yaralara sebep oluyorsa körpe beyninde, yani beni, benim yaptığım gibi yargılarsan ileride.<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Bil ki yaptıklarımda olduğumdan kat kat içtenim, sana sarılıp “ Seni çok seviyorum” dediğimde… <o:p></o:p></div>Elifhttp://www.blogger.com/profile/03448084649533797882noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3240826471360993697.post-78117768516804836752011-11-26T23:01:00.000+02:002011-11-26T23:01:44.037+02:00Diller pabuçSözümü tutmaya geldim.<br />
Naz, en iyi arkadaşım, bu aralar beni çok güldürüyor. Kelimeleri ne kadar cabuk kaptığına inanamıyorum. Çok gülüyorum , bazen de beni çok düşündürüyor, çünkü çok dikkatli olmamız gerektiğini farkediyoruz. Bugün bir kaç işimizi halletmek için gittim Torium'un ana baba günü otoparkında turlamamdan sıkılmış olacak ki;<br />
<br />
N: Anne , dur dur, gel geri, geri , geri, geri...<br />
A: Ne oldu ki?<br />
N: Boş yer var<br />
A: ( Geri gelir) kızım sığmaz bizim kamyon oraya<br />
N: Sığar sığar, inip sana gel gel yapayım mı<br />
A: !!!!<br />
<br />
A: Yol benim, önüne baksana, ö... ( evet yine kactı ağzımdan)<br />
N: Çok kaba davrandın, ebnce gidip özür dilemelisin<br />
A: Haklısın, ne demeliydim? ( konuşmanın yönünü değiştireceğim ya aklımca)<br />
N: Abicim, ltf bize izin verir misin? geçmemiz lazım<br />
A:( Utanır, başka ne yapsın ki)<br />
<br />
A: hadi gel tart yapalım<br />
N: ( Çizgi film izlemektedir) Şu an çok meşgulum, bence kendin başarabilirsin<br />
A:!!<br />
<br />
A: ( Şönine maşasını kapan Naz'a) Ne yapıyorsunnnnnn? diye sesini yükseltir<br />
N: Kaba davranmamalısın. Çok abartıyorsun, ben tam 5 yaşındayım...<br />
<br />
Her an bir kayıt cihazı ile gezmek istemekteyim, mümkün mü?Elifhttp://www.blogger.com/profile/03448084649533797882noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3240826471360993697.post-70468215472448134572011-11-25T19:15:00.000+02:002011-11-25T19:15:26.909+02:00İtiraf...Elestirecek kimsem yok kendimden başka bu sayfa ve blog camiası için...<br />
Bu blogu Naz'a hamile kalmamla açmıştım 2007'de. 4. yılında ve ilk 2,5 yıl doya doya sindire sindire yazmışım . Son bir saattir okuyorum, iyi ki yazmışım diyorum.<br />
Yorumlara bakıyorum , ne güzel insanlara iletişime geçmişim diyorum .<br />
Naz'ın ilklerini, emzirme, uyku, bakıcı maceralarımı bazen bayıcı ama o kadar icten yazmısım, kızım okuyunca beni anlayacak, o günler geldiğinde beni daha az yargılayacak diyorum . Okuyanlar , yeni bebekliler empati yapacak o günler bizlerin yaptığı gibi, haklı bulacak, haksız bulacak ama düşündürüp kendi yolunu buldurtacak kimilerine... Herkesin doğrusu başka, herkes baş tacı...<br />
<br />
Kaç bakıcı değiştirdiğimi, 19 ay nasıl emzirdiğimi, lohusayken 16. gün evden herkesi nasıl kışkışladığımı, sonra aylarca evden çıkmayışımı,5 aylıkken Naz'ı nasıl bakıcıya emanet edip işe gittiğimi 10 ay boyunca her gün süt izini kullanıp her öğlen eve geldiğimi, emzik vermeyeceğim bu çocuğa diye inatlaşışımı, emziği nasıl bıraktırdığımızı, 2 yaşında başlayan oyun grupları, yarım gün sonra tüm gün kreşler, taşınmalar, iş değişiklikleri...<br />
Unutmadım, ama hatıraların nasıl da çabuk flulaştığına, sanki bu çocuk karnımdan hem 4 yaş 2 aylık çıkmış gibi hissettimeme, bunu bazen ona yükleyip gereksiz olgunluklar beklediğime inanamıyorum. 5 yaş grubuna gidiyor diye okulda, kendine 5 yaş dedikçe ben de ona 5 yaşını bitirdi muamelesi yaptım zaman zaman korkarım unutup.<br />
<br />
Sonra kızıyorum kendime. Nasıl da bu kadar ara verdim bu kadar güzel bir paylasıma. Kimine göre teshircilik, bana göre kendime ve tarihe notlar,paylasım, self-terapi bana göre. Kendimden de cok kızıma, aklı erdikçe onunla paylaşacaklarıma bir geçmiş ve başlangıç noktası burası...<br />
<br />
Yine kızıyorum, bu yolculuga beraber cıktıgım, yorumlarıyla beni kahkaya bogan, sonra da aglatabilenlere sahip cıkamayısıma.<br />
Zamana yenik dususume, bir koltukta yüzbir karpuzla yine de bir karpuzu daha tasımamıs olmama...<br />
Su saatte haftasonuma, aylar sonra kocayla ilk basbasa programa dakikalar kala, icimi kapladı bir sitem kendime.<br />
Yazmadan gecemedim, bunlar dolunca icime... Üzgünüm be blog, sozum olsun telafi edeceğim ..Elifhttp://www.blogger.com/profile/03448084649533797882noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-3240826471360993697.post-90890320349120529962011-11-18T11:11:00.000+02:002011-11-18T11:11:02.810+02:00Kişisel çözümleme-1<div class="MsoNormal">Pek bir yazasım var, ama bölük pörçük beynimdekiler, toparlayamıyorum. <o:p></o:p></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal">Dün dellenip evden alıp başımı çıkmışken ( tabi ki işe) bilgisayar çantam ve bir sürü ıvır zıvır elimde, asıl çantamı unuttum mesela. <o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Birini arayıp , “ ne diyecektim” tadında buluyorum kendimi.<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Cümleye başlayıp , başını sonunu kaybediyorum cümlenin lafın ortasına gelememişken.. <o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Yetişemiyorum doğrudur, ama yeni bir durum değil ki bu?? <o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Üstelik sabah kafamı yastıktan sıyıramıyor ve güne başlayamazken söylenmeye hakkım da yoktur, onu da biliyorum. <o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Ev işi, yemek,ütü…vs de üstümde değil, şükürler olsun, ama bir tabağı alıp bir yere koymak da külfet geliyor.<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">İşte keyfim yerimde, tamam sıkılıyorum ve yeni bir açılım diye sürünüyorum bir süredir heyecanlı bir işim olmasına rağmen , ama şımarmanın lüzümu yok onu da biliyorum. Dinlensem bir süre , 2 ay sonra çalışacağım diye zıplarım , ruhum müsait değil evde olmaya biliyorum, ama yine de gidesim var azıcık…<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Canım bir kahve bir kitap evde olmak istiyor, sonra fink atıp mağaza gezmek , sonra bunlara fırsat bulunca yalnızım çoook diye ağlanıyorum… Sonra eş-dost sağolsun çok , sık görüşünce de ay çok bunaldım geliyor… <o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Naz’a delleniyorum, sesime hakim olamıyorum, sonra o uyuyunca onu özlüyorum, neden yaptım deyip, bugünler geri gelmeyecek oluyorum.<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Dengesizim dengesiz…<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Aileyi özlüyorum, sonra bir iki gün içinde gına geliyor, evim evim diyorum, ama eve gelince neden çok yakınn değiliz her anlamda diyorum…. <o:p></o:p></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal">Şükredebilen bir yapı olmakla beraber bu aralar tatminsizlik hastalığına yakalandım. Beni tanıyıp okuyanlar “ yeni değil ki “ diyecek <span style="font-family: Wingdings; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-char-type: symbol; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin; mso-symbol-font-family: Wingdings;">J</span> <o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Bu mükemmeliyetçilik herşeyden beter be blog, adamı yer bitirir… Beklentilerin de çevrendikeleri… En kötüsü de farkında olmak, ama derdine çare olamamak kendinin.<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Aptal olsam, farkında olmasam da mutlu olsam? <o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Ya da farkındalığı çözüme çevirsem de mutlu olsam?<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Yani mutlu olasım var da nasıl yapacağım onu düşünüyorum.<o:p></o:p></div>Elifhttp://www.blogger.com/profile/03448084649533797882noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3240826471360993697.post-36689544248007055212011-11-01T17:00:00.001+02:002011-11-01T17:01:10.544+02:00Kendimize geldik...<div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Sevmiyordum son aylarda uyanışımı, senin çoook erken şakıyan sesin bazen bana “ah be yavrum, 1 saat daha uyusaydık “ dedirtiyordu. Yataktan kalkmadan , yapılacaklar ya da yapmadığım ertelediklerimin listesi beynimde dönerken, biraz daha gömülüyordum yorganın altına. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Yaş oldu 31, yorgunluk var, yetememe hissi, endişeler, bazen tembellik aslında bıkmışlık…<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Sonra 30 yılda giden canlara yenileri eklendi, 24 ü bir arada… Diyorsun ya “ Annecim, askerler düşmanlarla bizim için savaşıyor, değil mi?” Yutkunuyorum bunu duydukça. Andımızı öğrendin , marşlar söylüyorsun, Atatürk oratoryosu hazırlıyorsun… ben de yaptım hepsini, benim yaşıtlarımda… Sonra bir baktık, hayat savurdu kendi dertlerimizle bizi oradan oraya, bu esnada baktık menfaatçiler sardı çevremizi. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Din, dil , ırk, toprak, vatan, bölünmez, ama bir de kimlik var, eee ne oldu “ne mutlu Türk’üm diyene” ye, “Türkiyeli” artık medenileşmeliyiz, AB’ye uyum… diye kendi dertlerimizin içinde uyurken, uyutulurken yüzümüze tokat gibi çarptı kızım. Anladık aşağıda ne demek istediğini;<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b>“Birinci vazifen, Türk istiklâlini, Türk Cumhuriyetini, ilelebet, muhafaza ve müdafaa etmektir.<o:p></o:p></b></span><br />
<div style="text-align: -webkit-left;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b>Mevcudiyetinin ve istikbalinin yegâne temeli budur. Bu temel, senin, en kıymetli hazinendir. İstikbalde dahi, seni bu hazineden mahrum etmek isteyecek, dahilî ve haricî bedhahların olacaktır. Bir gün, İstiklâl ve Cumhuriyeti müdafaa mecburiyetine düşersen, vazifeye atılmak için, içinde bulunacağın vaziyetin imkân ve şerâitini düşünmeyeceksin!</b><span class="apple-converted-space"><b> “</b><o:p></o:p></span></span></div><div style="text-align: -webkit-left;"><span class="apple-converted-space" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><span class="apple-converted-space"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Daha bir “dur, ne olduk böyle, kimiz, neredeyiz, neler yapıyoruz biz yıllardır” diyemeden, bu gerçeği anaların gözyaşından rating çıkaran programlarda izleyip aynı gözyaşını döken analarken gerçeğe yaklaştık, birlikten güç doğdu, millet kendine geldi, aidiyetini ve birlikteliğini hatırladı. <o:p></o:p></span></span><br />
<span class="apple-converted-space"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Daha hazmedememişken sallandı 7,2… Hem öyle bir yer ki, yukarıdaki tartışmalarınn göbeğinde… Çıktı ırkçılar ama biraraya gelmiş millet daha bir kilitlendi , kocaman bir yürek oldu, beraber attı. <o:p></o:p></span></span><br />
<span class="apple-converted-space"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Kendime geldim kızım. <o:p></o:p></span></span><br />
<span class="apple-converted-space"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Şükür duydum;sabah beni sıcacık evimizde uyandırdığın için ve yataktan çıktığımda üşümediğimiz için , sen benden önce cırcır güne erken başlayacak kadar sağlıklı olduğun için,sabah mutfağa inip dolabın önünde ne yiyeceğimize beraber karar verebildiğimiz, hangi kıyafeti giyeceğimizi seçme şansımız olduğundan evde sabahları savaş çıktığı için; iyi bir okula gidebildiğin, başımız hep sıcak bir çatının altına girdiği ve akşamları önümüzde sıcak yemek olduğu, sıcacık banyomuzu yapabildiğimiz , to do list yapacak kadar çok şeye ulaşabildiğimiz için… Bunlar detay kuzum; nefes aldığımız ve beraber olduğumuz için…. <o:p></o:p></span></span><br />
<span class="apple-converted-space"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Biliyorum, unutacağız unutturulacağız; ama biz hatırlamak için elimizden geleni yapacağız. <o:p></o:p></span></span><br />
<span class="apple-converted-space"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Son iki haftadır baban yokken kayda aldığın ve sürekli anlattığın gibi;<o:p></o:p></span></span><br />
<div class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">“çocukların evleri kırıldı, altında kaldılar” “Düşmanlarla savaşırken bizi korumak için öldüler”…</span><o:p></o:p></div>Elifhttp://www.blogger.com/profile/03448084649533797882noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3240826471360993697.post-70515498138769761872011-10-07T22:10:00.000+03:002011-10-07T22:10:12.935+03:00Eylül geçti, elim yeni gidiyor klavyenin tuşlarına...<br />
Naz'ın yaz okulu, yaz okulundan sonra babanne ziyareti, sonra uzun bayram tatili derken, Eylül başı kuzum bize geri döndü.<br />
Yaz okuluna gönderdiğimiz okulun kış programı bizi tatmin etmeyince, tesadüf eseri bulduğumuz ama içimize sinen 20 yıllık geçmişi olan bir okula yazdırdık. Sitemizde değil ama uzak da değil. İki ebevyn paslaşarak idare ettik akşam çıkışlarını.... Her zamanki gibi adaptasyon durumu yaşamadık, bizimki eve gelmek istemedi akşamları, o derece sevdi, o sevdi diye biz daha da çok sevdik.<br />
Yabancı öğrenci yoğun bir okul olduğundan başta endişeliydik, ama baktık ki Naz pek bir iştahlandı yabancı dillere, tam bir oh çektik.<br />
Evde yardımcılardan, bakıcılardan gülmedik ama kızımı bizi güldürüyor şükür ki...<br />
İş yoğun, ev hayatı süreki organizasyon gerektiriyor,eve bakacak biri lazım derken; Eylül'ü de kış kışladık.<br />
Bir de benim tahammülsüzlüğüme sebep iç seslerimi de kış kışlarsam değmeyin keyfime...<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpi3kLaZeKX7z2ZjygX7Yons07e3ms5XDUHE2Vsc4wiOH1dJkkmy-tXTu6zuD-KT37xVZ91VyWCha7mDt0alloFLezTR2l5eMF4aRZN_bsqW_KLnC-hhPuJ2FYjTHTd4nVirwSQc1I6do/s1600/IMG_3142.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpi3kLaZeKX7z2ZjygX7Yons07e3ms5XDUHE2Vsc4wiOH1dJkkmy-tXTu6zuD-KT37xVZ91VyWCha7mDt0alloFLezTR2l5eMF4aRZN_bsqW_KLnC-hhPuJ2FYjTHTd4nVirwSQc1I6do/s320/IMG_3142.JPG" width="240" /></a></div><br />
P.S: Naz'a bir şeyler oldu, fotomodel kesildi başımıza... Tüm politik yetenekleri gün be gün gelişiyor. İç seslerim baktı ki beni sınıra getiriyor " sen dünyanın en iyi annesisin" deyiveriyor ben eriyorum tereyağı gibi...Elifhttp://www.blogger.com/profile/03448084649533797882noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3240826471360993697.post-35754313781243772952011-08-17T13:39:00.002+03:002011-08-17T14:05:08.324+03:00Kışşş Ağustos kışşş....<div class="MsoNormal">İnsan ne kadar çok dalgalanıyor. Benim durumum tam manik depresife vurdu. <o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Ramazan güzel, maneviyatı yüksek tabi ama iftar, sofra topla, uyuyakal, sahura kalk, sofra topla, uyumaya çalış , kalk, Naz için kahvaltı , sofra topla, Naz’ı okula gitmeye ikna et, işe yetiş , Naz’ı okuldan almaya yetiş ve yine iftar…. Maneviyat fiziken yıpranmayla birleşince, bu sefer maneviyatın da zayıflaması olarak bünyeye vurdu azıcık… <o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Evet yatılı bakılı maceramıza son verdik ( ara mı verdik desem, hani %99 eminim ama akıl planlar, kader gülermiş malum…)<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal">Naz yaz okulunda, biz Naz’ın programına göre rotasyonda, kış için okul kaydı tamam , eve bakacak biri bulundu, ama düzenlisi bulundu mu tamam, tastamam olacak.<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Ne Ağustos Allahım…<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal">To do lists bekliyor beni;<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal">Dolap içleri elden geçecek, kutu kutu penselenecek. <o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Ayakkabı dolabı toparlanacak<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Naz’ın eskileri verilecek, saklanacaklar hurçlanıp dolap üstüne çıkacak<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Klordan mahvomuş saçlara çeki düzen verilecek<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Ejderha Dövmeli kız serisi bitti, kenarda bekleyen Elif ve İskender okunacak<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Alınış ve kenarda bekleyen duylar boyanacak , duvardaki delikler kapanacak<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Alçı ile rüstiklerin takılırken fazladan açılmış delikler kapanacak<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Merdiven altı elden geçecek<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Biten Schengen vizesinin acil uzatılması lazım<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Naz’ın okul başlangıcı için evrakları toparlanacak<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Tahammül ve beklentisizlik üzerinde yorulan kafa boşa çıkarılacak<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Yeni bir tarif defteri alınıp, tarifler toparlanacak<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal">Ağustos vurdu geçti, ne olur Eylü güzel gelsin, kolay gelsin… <o:p></o:p></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="MsoNormal"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0fpcJ0NsCdQ3IP4Zt_pQbdPORVRRc-f8XiqPv1Gc7FZKTKk3s3w7tRZFZ5XO-wzkDa5u6XSAjGBJWAlyXXIzovoGmO0Kf5pc77RvEDAySUczknWd3zDuPzFqAph65YZfMRcDYt346kx4/s1600/princess2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0fpcJ0NsCdQ3IP4Zt_pQbdPORVRRc-f8XiqPv1Gc7FZKTKk3s3w7tRZFZ5XO-wzkDa5u6XSAjGBJWAlyXXIzovoGmO0Kf5pc77RvEDAySUczknWd3zDuPzFqAph65YZfMRcDYt346kx4/s320/princess2.jpg" width="320" /></a></div><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="MsoNormal"><o:p><br />
</o:p></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="MsoNormal">P.S: Çok sevimli burada ama her zaman bu kadar sevimli değil, özellikle yemek konusu bende anksiyete yapıyor bu aralar…. <o:p></o:p></div>Elifhttp://www.blogger.com/profile/03448084649533797882noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3240826471360993697.post-39899913697839153322011-07-02T22:40:00.000+03:002011-07-02T22:40:55.615+03:00Mı?Mutluluk , taze biçilmiş çimenlerin kokusunda, Naz'ın uyku nefeslerinde,bir yudumda mıydı?Elifhttp://www.blogger.com/profile/03448084649533797882noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3240826471360993697.post-51547352171497731452011-06-30T14:06:00.000+03:002011-06-30T14:06:06.734+03:00İçe bakış 1Yaz geldi, ya da gelmeye çalışıyor :) <br />
Ama bebekleri ondan bereketli geldi. <br />
Her hafta bir yendoğan haberi. <br />
Pırpır oluyor benim bile kalbim... Yeni doğanları ya da doğmuş serpilmekte olanları kucağıma aldığımda , yok artık tamam, tavrım acaba devam mı oluyor... <br />
Ama kolay değil ki... <br />
Çok büyük güç lazım eğer bilinçli yapıyorsan... Para ya da fiziksel değil, ruhen ve beynen... <br />
Ya da deli cesareti ... <br />
Ben çok güçlü de değilim deli de...<br />
Eee ne yapcaz şimdi?Elifhttp://www.blogger.com/profile/03448084649533797882noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-3240826471360993697.post-30439128766640581882011-06-28T11:48:00.003+03:002011-07-20T16:47:32.604+03:00İçimden geldi bu sabah...<div>Yıl oldu neredeyse ve bu sabah içimden geldi yazmak... </div><div>anlatmak istediğim özel birşey olduğundan değil, paylaşmak bizim doğamızda olduğundan. </div><div>teşhircilik mi? Bence değil. Öyle olsa sadece övünülecek şeyleri paylaşırdık, son postumdaki gibi utanılacakları değil... </div><div> </div><div>Naz okullu oldu, evimizi taşıdık , ben aynı şirket içinde , koca kişisi bambaşka profesyonel değişiklikler yaşadık. </div><div>Yardımcılar değiştirdik, kızkardeşi evlendirdik, ve evimizi hayatımızı taşıdık. </div><div>Bahçeli bir evimiz oldu sonunda, işime çok uzak ama kalbime yakın, kızımın bahçesinde Renkli'sini beslediği, benim bile kedilerle ilgili fikirlerimin değişmeye başladığı... 15 gün içinde bizi taşıdı diye kızsamda hala zaman zaman sarılıp kocama teşekkür ettiğim. </div><div> </div><div>Naz'ımız bir bıcırıktı, şimdi de içine kadın kaçtı. </div><div>Tüm saflığıyla, kaprisleri, küsmeleriyle... Artniyetsiz , kirlenmemiş ama kadın... </div><div>Yılsonu gösterileri atlattık, bale resitaline bile çıktık. Akşam uyku saatlerini 10'a çektik ama hala 6,30'da uyanıyoruz. Yerimizde duramıyor, kendi kendimize şarkılar mırıldanıyoruz. </div><div>Kuzenleri ablalarım, abim, eve gelip giden dostlarımızın kendinden küçükleri ise hemen kardeşi oluveriyor. </div><div>"Kardeş istiyor musun?" sorusunun cevabı, o isimlere " benim kardeşim var ki " diye gönderme yapmak oluyor. </div><div>Özgür kız diye içimizden geçirirken, artık öyle yaşıyor. </div><div>Control freak'lik içimde olduğundan bir yandan söylensem de , içten içie gurur duyuyorum bu haliyle. </div><div>Savaşçılığı , kendini koruması hoşuma gidiyor.Hayatı böyle öğrendi ve gördü. Yanında ona bakmakla yükümlü yabancılara, şükürler olsun ki hepsi de sevgi doluydu, kendini ispatlamayı öğrendi. </div><div>Sevimlilik ya da onların hoşuna gidecek şeyleri yaparak baktırtmadı kendine, kendi olarak güçlü durarak, şikayet ederek değil ama isteklerini açık açık söyleyerek... Gururluyum elbette, gözlerim dolsa da bu şekilde analiz ettiğimde , gerçeklerle yüzleştiğimde, içten içe umutluyum onun için, kendimiz için... </div><div>Seyahatlerim başladı tekrar, belli konumların belli bedelleri var tabi. </div><div>Naz ilk başta şaşırdı ama sonra hediyeler ısmarladı. Babasını daha çok sahiplendi. Ne de olsa sırf Naz için iş yapış tarzını değiştiren , seyahatlerine ara veren ve kızına tapan bir baba o. Naz'la anlaşarak evden çıkış saatine karar veriyor, Naz'a göre eve dönüyor. Naz'ın kahramanı babası ...</div><div> </div><div>Gariplikleri , atlatılanları değil, umutları yazmak istedi canım bu sabah.</div><div>Kaçırdıklarıma değil, sahip olduklarıma bakmak istiyorum içten içe. </div><div>Başkalarının boş ya da dolu, ama onlara ait olanlarını değil, kendiminkini düşünmek istiyorum... </div><div> </div><div>Haydi bakalım, yeni bir mevsim olsun ...</div><div> </div>Elifhttp://www.blogger.com/profile/03448084649533797882noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3240826471360993697.post-37391100921517452272010-11-23T14:35:00.000+02:002010-11-23T14:36:08.536+02:00Kontrolu kaybetmiş anneye "kendine gel" konulu ilk ders...Bayram, Tatil, Naz, sabır, yaş 3 aylık bir cadının annesi olmanın delirmenin eşiğindeki dayanılmaz hafifliği… konularında yazmayı düşünürken dün akşam “ artık dellenme azıcık, kendine gel “ dedirten cinsten, hep paranoyaklık yapıp korkusunu yaşadığım bir şey oldu…<br />Naz banyoda kilaitli kaldı…<br />Küçücük havalandırma penceresi hariç, kapıdan başka çıkış olmayan bir banyo bizimki…<br /><br />Yine dellendiğim, kontrollu olup time out yapmaya karar verdiğim bir akşam yemeği sofrasında, Naz yine 2 aşağı bir yukarı 2 amut 2 takla beni test ederken, sınıfta kaldım.<br />A; “Kalk sofradan ltf” ” time out odaya”<br />Naz ; Tamam , ben de hamur oynarım odamda ( zaten koymuşkafaya yememeyi)<br />A; Benim odamda bugün o zaman molan<br />Naz; Olur yatakta zıplarım<br />A; O zaman banyoya<br /><br />Ve Naz daha banyo kapısından girerken kapıyı kapatır, omzunu silker, kilidi çevirir…<br />Ben sakin ama renk uçmuş, yardımcım kapıda yanımda titriyor ama benden çekinip susuyor…<br />Başlıyorum konuşmaya, oradan buradan, arada “ buradayım, korkma “ diyorum, hiç susmuyorum…Naz her dediğimi yapıyor şükürler olsun, kilidi çevirmeye çalışıyor… Murat yok. Kapıcıyı çağırıyorum, Naz’a banyo minişlerini al tartıya çık akç kg olmuşsun diye oyalamaya devam ediyorum…<br />Korkma , şimdi kapıdan ses çıkacak diyorum Naz’a, kır kapıyı diyorum Ahmet Bey’e… Deniyor ama kapı sağlam… Çilingir, numara, kaç dakikada gelir falan hesaplarken, kapının esnediği fark ediyoruz… Ahmet Bey kapıyı esnetiyor tüm gücüyle milimetrik alt delikten Naz anahtarı itiyor ama o da ne ? Girmiyor kilide anahtar…<br /><br />Murat telefonda sökün kilidi, çilingir de onu yapacak diyor, bir yandan yanımıza gelmek için çıkmaya çalışıyor olduğu yerden.<br />Söküyoruz ama anahtar oturmuyor kilide , yardımcım “Abla, deiiği kapayan ahşabı oysak belki oturur kilit “dedi<br />Başladım tınaklarımla tornavidayla uğraşmaya, ama susmuyorum hiç Naz’a….<br /><br />Ve mucize oldu açıldı kilit… Ben de bıraktım kendimi, üstümden kamyon geçmiş gibi… Naz güle oynaya çıktı, şükür olsun… Ağlamadan, sinirlenmeden, söz dinleyerek…<br />1 saat sonra dökülen sıvaları temizlerken Reyhan, bu sefer kilidi dıştan çevirmiş Naz kızın üstüne… Banyonun önünden geçerken baktım Naz kapıda “ Korkma canım, buradayım “ diye banyo kapısına konuşuyor…<br /><br />Güler misin ağlar mısın?Elifhttp://www.blogger.com/profile/03448084649533797882noreply@blogger.com1