25.haftadan
bildiriyorum…
Naz içimde bu
kadarlıkken blog mu vardı da yazmadık durumundayken , şimdi Naz’la yaşıt blog
var ama bu sefer anne de iş yok.
Temmuz ayı
itibariyle baskılar ve bıkkınlığın verdiği gazla dünya aleme duyurarak verdiğim
“ işe mola” kararındaki tutarsızlığımı , her ne kadar hem iç hem dış mihraklara
bağlasam da, aslında en büyük etkenin korkular ve kararsızlık olduğu aşikar.
Eylül’de öğrendiğim hamileliğimle beraber uygun mazareti de kendime sağlamışken
; “ Hamilelikte evde bunalırım” , sevgili eşimin inanılmaz desteğiyle ; “ Bak
Elif, karar senin, madem devam etmek istiyorsun OK, ama şikayetini dinlemem”,
yola devam dedim…
Peki dedim de
şikayet etmeden benim hayatım, benim kararım halinde miyim? Tabi ki HAYIR!!!
İlk olarak 27
yaşında doğurduktan sonra, 33 yaşında ve bir çocuk + çocuklu evlilik + iş
hayatı yorgunluğundan sonra fiziken ve ruhen toleranslarım zayıflamış, bunu
anladım. Hızlı yoruluyorum, hızlı sinirleniyorum, hızlı mood düşüşü yaşıyorum.
Kimsenin benimle ve içimdeki varlıkla yakından ilgilenmediğini düşünüyorum, ki
kıyasladığımda , biraz da bu sefer sağlığımda sukur bir sıkıntı olmadığı için
cok daha seyrek, aslında normal standartlarda doktor ziyaretinde bulunmam, evde
zaten ilgilenmem gereken bir 5,5 ya cocugu olması, iş hayatım…vs derken en cok
bu sitemi kendime ettiğimi söyleyebilirim. Zaten en acımasız ses, her zaman iç
ses…
10 kg civarı
aldım 25. Hafta itibariyle. 10 Ocak’taki detaylı ultrason randevumuzda bu
konuda uyarımı da aldım. Tansiyon sıkıntım çıkmasından endişe ediyor her iki dr
da, bu nedenle son 3 haftadır biraz daha dikkatliyim hem yeme-içme hem spor
konusunda. Sadece haftasonları da olsa yürüyorum tempolu ki iyi geliyor. Her
ayağa kalkışımda eklemlerimi açma, vücudumun ağırlığını dengelemem zaman almaya
başladı… Ama ilk hamileliğimde son trimesteri yazın geçirdiğimi varsayarsak kısın
cok daha kolay.
İsim konusu
hala muamma; Naz gibi kısa , öz ve kolay telaffuzlu bir isim peşindeyiz. En
yakın durduğumuz ise Lal, bakalım J
Bu bir itiraf
ve aynı zamanda bilenlerin mutabık olduğu bir konu; 2. Hamilelikte bebeğe daha az
obsesif oluyor insan; daha rahat ama evdeki mevcut bir adet cocugun koşturmacası
yanında bir yandan da daha stresli geçiyor, hele evdeki 5,5 yaşında özgürlük ve
bağımsızlığını ilan etmeye calısan bir veletse J
Günün sonunda yazıp, çizip, söyleneceğiz farklı mecralarda. Sonra beni kimsenin anlamadığından şikayet edeceğim. Sonra bir benim başımda mı deyip destek alacağım bu acıdan...Ve inşallah büyüyecekler, serpilecekler ve ben hayatım son 2 yılında kendime amaç edindiğim bir sahnede kendimizi görmeyi diliyorum tüm kalbimle;
40 yaşında biri 7 diğeri 12 yaşında iki kızımla Çeşme'de bahçemizde takılıyor olacağım :)
