Öyle hafta hafta ,gün gün hamilelik günlüğü tutacak ne insan ne de zaman var benim şartlarımda. Ama aylar geçse de son 6 günde iken gecen son trimesterimi de yazmadan olmazdı.
Subat sonu artık izine ayrılmak istemiş olsam da erkenden , mümkün olmadı. Ama vücudum 30. haftada 11 Mart'ta bir gece önce başlayan kasılmalara ilave olarak işyerinde dur dedi bana. Akşam üstüne doğru artan bir kasılma ile kendimi dr'da buldum. Hızlı bir reçete ve yatarak 1 hafta istirahat tembihiyle eve gönderildim. Naz'a hamileliğimde sükür hiç bir sıkıntı yaşamamış biri olarak endişelenmemek elde olmadı.
1 hafta cidden yattım, 18 Mart da dr kontrolune gidene kadar içim içimi kemirdi. Neyse ki aynı gün hem resmi doğum izinine ayrıldım hem de dr kontrolunden temiz çıktım ama minimum aktiviteye mahkum edilerek 31. hafta itibariyle :)
O gğn bugündür büyük çoğunlukla ev ve çevresinde takılmak suretiyle tembellik yapıyorum. İçten içe beni depresyona zerkeden bu duruma, bence şımarık denilebilecek ama babasına göre " çocuk o çocuk" diye normalleştiren tavrıyla kızımız eşlik edince, herkesle pek bir az görüştüğüm, saçma sapan şeyleri kendime dert ettiğim bir döneme girdim.
Bir yandan hamileliklerimin ikisi birbirinden ne kadar farklı olsa da benzer en önemli nokta bende içten içe , herşeyi son dakikaya bırakmış olmanın verdiği paniğin de etkisiyle artan, derleme, toplama, sağa sola tırmanıp evde ona buna sarma ya da evdeki eksikleri gediklere kafayı takma şeklinde ortaya cıkan gereksiz dışa vurum :( 38. haftanın sonları itibariyle de bu durum fazla değişmedi maalesef. Bu da evde fazla pimpirikli hayat arkadaşımla gerginliklere sebep olmuyor değil.
Diğer bir yandan 2. çocuğu , evde yaz tatiline girecek ve Eylül'de 1.sınıfa başlayacak ilk evladımızla nasıl idare ederim sorusuna yanıt arayıp, evdeki haftada 3 günlük sadık yardımcımı da gözden çıkaramayınca çıkmaza giren bir konu şer gibi görünen, ilk haftalarda canımı fazlasıyla sıkan bir şekilde sonlandı. Maalesef yardımcımız rahatsızlandı ve ara vermek zorunda olduğunu deklare etti. Bu deklarasyon büyük kızın mobilyaların geleceği güne denk gelip, evin üst katından ne yatacak ne hareket alanı kalmamış anlara denk düşünce varın siz düşünün 35 haftalık hamile kadının hallerini ve psikolojisini. Neyse ailecek tek vücut olarak bunu da atlattık ve yüzdük yüzdük kuyruğuna geldik.
Ev yerleşti, doğum valizi ancak doğumun gerçekleşeceği günden 3-4 gün önce hazırlandı. Neyse ki kızımız, ismi hastane yolunda sabah 06:30 da netleşti yavrucağın, bizi üzmedi ve son dakikaya kadar hazırlıklar ve alışmak için bize zaman tanıdı...
Bundan sonrası bir doğum- abla olma- 2 cocuklu hayat hikayesi.....
