10 Eylül 2008 Çarşamba

Bir gün daha, daha güzel bir gün ama...

Dünün acısını çıkardık bugün , yaşasın :)

Sabah güne 6'da başlamamız benim adıma hoş değildi pek ama Naz pek bir keyifliydi... Eeee nazar değmesin emmeden uyuduğu halde sabaha kadar deliksiz uydu, nasıl oldu ben de anlamadım, sanmayın ki hep oluyor :) En az bir kere uyanırız çünkü...

Emzirdim, uyur mu dedim, baktım tık yok, kaptım geldik mutfağa... Uzun uzun bir kahvaltı, küçük hanım ekmek delisi oldu iyice... Sürekli "ıh ıhhh" ekmek işaret ediliyor. İşime de gelmiyor değil, o ekmeğini iki eliyle koparıp koparıp ağzına atarken ben detıkıştırıyorum çorbaları , yemekleri :)

Bu sabah her zaman ki karışımı ( ekmek, biscuit, lor peyniri, rezene çayı, ceviz, badem) istemedi, büyüdü ya artık 1 yaşını doldurdu, elleriyle ekmek, en sevgili kaşar peynirive domates yedi... Ekmek onun elinde, kaşar tepsinin üstünde lokmalık parçalanmış, domates benim desteğimle... Tabak kullanmıyoruz o kendi kedine yerken, o tabak mutlaka kafaya geçiyor ya da yere çünkü. Sağolsun mama sandalyesinin portatif tepsisi, yıkanıp yıkanıp tabak görevini üstleniyor.

Sonra temizledim, kendimi hazırlandım, babanneye emanet edip ofise geldim, vızır vızır bir gündü... Her miletten bir sürü insan, müşteri, fiyat, termin, kumaş, dizayn, toplantı ...

Eve gelince Naz bir neşe, bir heyecan... Ayakta dikiliyor, sonra kendini alkışlıyor, göbek üstü yatıp break dansçılar gibi dönüyor, "bittiiiii" yapıyor iki eli yanlara açıp, hoşgeldin deyince elini uzatıyor sıkmak için... Tam şebeklik günündeydi , bir bir tüm marifetlerini paylaştı :) Akşam yemeğini biraz geç yese de keyifler tamdı...

Düşündüm, dün akşam ki halimi; ufak ufak sızan gözyaşları, şişmiş beynim, bakıcı, iş, ev... vs düşünüp çoooook gereğinden çok derinlere dalarken uyuyakalan ben bir yanda, bu akşam kızıyla fıkırdayan, her zaman ki " güzel" sesimle kızımın makamlı " aaaaaa" seslerine eşlik eden, yerlerde emekleyip sürünen, kızımın elinden ekmek lokmaları yiyen, her şeye rağmen en mutlu halimle ben...

Dengesiz değilim, inişleri çıkışları olan, duygularını sonuna kadar yaşayan, kendime göre çok şeyi göğüsleyebilmiş ve kızım için de göğüslemek için arada bir deşarj olmaya çalışan normal biriyim sadece... Değil mi ???

Hiç yorum yok: