BİZ

Bir süredir yoktuk aile olarak resimlerde...

2 hafta öncesinden kareler bunlar... Cumt çifte doğumgünlü, hatta 3.süne yetişemenin üzüntüsüyle geçti. Doruk artık 3 oldu...

Bu sefer medeniyete İspanya'ya uçan koca 4 gün gibi bir rekor sürede eve döndü de Pazar gününe yetişti.

Pazar ise ; babaları da dahil ettiğimiz planlı bir Pazar sabahı kahvaltısı ile Boğaz'da başlayan günümüz , spontan bir şekilde Sinem'in ev sahipliği , güneş altı çimlerde yudumlanan içkiler, çimenlerde oynayan bir Naz ve Mert, ve sonrasında bol kalorili bir akşam balık sofrasıyla devam etti...

Okuldan çıkmak için babasının müdahalesi gereken Naz eve ancak Cailolu izleyebileceği söylenince sokulabildi ve sorusu " Annem nereye kayboldu ? "oldu... Tatmin edici yanıt gelmeyince üstündekileri çıkarmadan, montuyla günü geçirdi :)

Koca hala seyahate çıkmadı, şoklardayız... Bugün uçması beklenirken dün gece plan değiştirdi, bu haftasonu da burada. 4 aydır ilk defa 2 haftasonu üstüste beraber geçirdik, hatta 3. sü önümüzde :) Tamam , benim bünye pek ortalarda olmasına alışkın değil, müdahaleci kişiliği ile tanınan kendisiyle bol kıvılcımlı sürtüşmelerimizi şimdilik atlatıyor görünüyoruz :)

Aslı teyzemiz, bir tanecik kardeş kişisi, bizi sık sık arıyor, hatta geliyor. 14 Şubat'ını ona yapışan bir Naz'la geçirmesine ve yine ondan önceki haftasonu Naz onu tuvalet olarak algılamışcasına 3 kere üstüne işemesine rağmen bıkmış görünmüyor, buna da şoklardayız :) ayakta alkışlıyoruz.

Bu aralar bir anlayış ve empati tanrıçasıymış edasıyla teğet yaklaşımları devam ediyor, şoklardayız :) . Ay başı ziyarete gelen kendisi bir ara kendini tutamayıp " pardon , ağzımı kapatmak için bantı evde unutmuşum, siz de var mı? " diyerek beni çuvaldızladıysa da yine de bu aralar takdirimi üstünde toplamıştır...

Ev de müdahaleci kişiliğine rağmen, evin usta ıvır zıvır işleriyle alaka göstermekten itinayla kaçınan kocaya benim takındığım, özür dileyerek söylüyorum domuz tavıra inat, bu aralar ofis taşınmasından ötürü ofisten çıkmayan, tesisatçı, marangoz, elektrikçi, Lectra'cı ve daha bir çok ustayla muhatap olup olma şansına erişmiş olmam da bana KARMA gibi geliyor, şoklardayım :)

Yıllar sonra bir bara girdik öylesine, sallandık, dansettik.. Üstelik bunu fasıl üstü yaptık. 45'lik de tekrar eskiyi yakaladık...

Depresif hallerden çıkıp, baharın içimize kaçmasına , geçen gün bloglardan birinde okuduğum bayıldığım tanımlama gibi ( her kimse ve burayı okuyorsa kendisinden özür diliyorum, yorumlara not bırakılırsa alıntıyı belirteceğim) kafama cemre düşmesine izin verecek gibiyim...

P.S: Postun sonuna ulaşana dek son yarım saatte , günlük güneşlik hava sağanağa dönüştü ... Bana da cam önünde ,öğle tatilinde , son cümleme inat ışıldamaya çalışıyorum....