11 Ağustos 2007 Cumartesi

"Son Mohikan"

Henüz göremedik yeğenimizi ama takma ismine şimdiden bayıldık... Yumuş yumuş gözlerle alışmaya çalışıyor bu dünyaya. Beklenenden erken katıldı aramıza çok da iyi oldu.
Belki öz değil ama en az öz kardeş sıcaklığındaki biricik dostumun oğluşu oldu... Aynı evde, aynı odada aylarımızı, yıllarımızı, sırlarımızı en önemlisi kendimizi paylaştık- sonra farklı şehirlerde farklı hayatlara atıldık, farklı zamanlarda evlendik, ama hiç kopmadık ve aynı zamanlarda hamile kaldık :) Aramızda 2 hafta varken , son anda atağa kalktı Ebuşum ve oğluşuna kavuştu... 7 Ağustos sabahı en az kendim doğum yapacak kadar gergindim, neyse ki her ikisi de sağlıklı ve mutlu evlerindeler...
Dünyada çok sayılıdır bu şekilde dostluk nasip olan diye düşünüyorum ve kendimi hep şanslı gördüm,göreceğim... Artık bebeklerimizi de bu sevgiye katıp devam edeceğiz ne güzel...

9 Ağustos 2007 Perşembe

Az kaldı tanısmaya...

Aslında 2007'nin ilk günlerinde, seni içimde hissettiğimden beri tanıyorum seni. İlk uzun yolculuğumuzda farkettim seni, içimden keşke çıkmasaydım bu yorucu yolculuğa demiş olsam da, biliyordum ki sıkı sıkı tutunacaktın bu sefer hayata...
Döner dönmez yolculuktan ilk işim var mısın yok musun diye kontrol etmeye gitmek oldu- görünürde yoktun. Umutsuzluğa kapılmadım hiçbir zaman her ne kadar " yanıldım herhalde" desem de... Yanılmadığımı öğrenince dünyalar benim oldu...
8 ay önce başlayan bu yolculuk ne kadar hızlı geldi buralara- inanamıyorum ... Sayılı günler sonra kucaklayabileceğim seni, az kaldı Naz'ım...