6 Kasım 2008 Perşembe

Biz geldik...


Çooook zaman oldu...


Bloglarımız açıldı... Adres değiştirmek üzere Wordpress'e geçmek zorunda kalmadım, sevindim.

Marina gitti , tam da söz verdiği gün bugün eve döndü, sevindim.

Kızım annem ve anneannem ona baktığı bu 9 gün zarfında bıdır bıdır konuşur oldu, sevindim.

14. ay kontrolumuzu olduk geçen hafta, her şey yolunda, sevindim ( detaylı post gelecek bu konuda)

Tam da Dr. ece'nin dediği gibi aşılardan 1 hafta sonra döküntü, ateş oldu, üzüldüm.

Naz bir haftadır hiç huyu olmayan şekilde yemek yemeyi reddetti, biraz da cadılaştı, üzüldüm.

Çok yoğundum işte, hayatımda ilk defa Rusya'yla iş yaptım, sevindim, yeni bir millet daha tanıdım... Çok sıkıntılı geçti , kanırttılar... Başak hiçbirşeye konsantre olamadım, verimsizleştim, üzüldüm. Neyse sonu güzel bitti...

Ofis taaa Maslak'a taşınıyor, evimin dibindeki rahatıma resmen çomak... Bugünü bekliyordum, geldi üzüldüm.

Öyle bir hayal kırıklığı yaşadık ki, detaya gerek yok- unutmak istiyorum, maddiyat söz konusu oldu mu herşey yalan oluyormuş bu fani dünyada , bir kere daha bunu görmek inancımı sarstı, üzüldüm.

Herşeye ve herkese rağmen yanyana durmaya çalışırken biraz büküldük, en çok buna üzüldüm, ama esneğiz ve eski formumuza döndük, sevindim.
Tam döndük, pekişecekken aşkısı 2 hafta seyahate gidiyor, üzüldüm.

İş, hayal kırıklığı, motivasyonsuzluk derken blogumdan ayrı kaldım, buna çok üzüldüm.

Takip ettiğim bloglardan ayrı kaldım, kitap okuyamadım, kendime hiç zaman ayırmadım, üstüme çöreklenen miskinlik perdesini yırtıp açamadım , kendime kızdım üzüldüm...

Ama geri döndüm, seviniyorum...