8 Şubat 2010 Pazartesi

Çanta dökmece...



Devrim mimlemiş beni… Çok in bir blogger olmadığım için mimlerden uzak geçen bir hayatım var. Renk oldu, tşk cnm…

Ben büyük çantaları severim. Geçtiğimiz seneye kadar zeptedemediğim bir çanta takıntım vardı. Naz’dan ve yoğunlaşan iş temposundan dolayı artık aynı çantayla haftalar boyu aynı çantayla geziyorum bazen. Ayda bir boşaltıyorum çantayı fişi, slip..vs ayıklıyorum temizliyorum. Çünkü elime geçeni atıyorum çantama… Hala Naz’la beraberken ya büyük bir çantaya sığışıyoruz ya da sırt çantası alıyorum ayrıca kendimi postacı çantasına sıkıştırıp.

Foto çantamın öz ana parçalarını gösteriyor… Naz’la beraberken 1 set iç dış yedek kıyafet, bence çağın en büyük buluşu,;portatif tuavaletimiz, ıslak mendil, su mataramız ve dışarıda oturmalı eylem gerçekleşecekse resim defteri- boya kalemi setimiz de ekstra olarak ekleniyor…

Gelelim fotodakilere;

1.Murat’ın hediyesi cüzdanım
2. cep telefonlarım, kılıfıyla kendi bir türlü buluşamayan bana ait olan ve bir de işyerimin bana taktığı elektronik kelepçe kıvamındaki blackberry muadili
3. Merkez bankasından çok korunan plazanın güvenlik giriş kartı ( o kadar ki Filiz yanıma geldiğinde kendisinin yanındaki hiçbir kimliiği beğenmeyip, terörist muamelesi uygulayıp, bir güvenlik görevlisi ve benim imzalamam için bir muafiyet belgesiyle kendisini ofisime telim etmişlikleri vardır :)
4. Araba ruhsat- anahtarı ve ev anahtarı
5. fotoğraf makinemiz
6. Halk dilinde selpak :) ve antibakteriyel jel ( kendisi kocanın Uzakdoğu seyahatlerinden yadigar, domuz gribi şüphesi ile baraber ise demirbaş oldu)
7. dudak kremi, bir minik ayna, hediye bir çanta askısı
8. Akbil ve kişisel ajandam ( kafa bir değil iki dünya gezdiğim için içmeden lazım oluyor artık)
Şemsiye son haftalar da kurumayan hava nedeniyle hep yanımda….


İtiraf ediyorum, bu aylık çanta düzenlemesi sonrası kalanlar… Bunun dışında çantanın başından sonundan astarından çıkan bozuk paralar, sodecho fişleri, sigara paketi ( evet tek tük muhabbette içiyorum, otlanmayı sevmiyorum o yüzden taşıyorum, utanıyorum ama yapıyorum)