Kızımın 36 haftalık yolculuğunda bir sürü fotoğrafı oldu... Kimi zaman " ama bu çok küçük, büyümeyecek mi" deyip üzüldük, kimi zaman sırf yüzününün bir kısmını bile bize gösterdi diye havalara uçtuk... Artık az çok doğduğunda nasıl olacaksa onu görüyoruz- teknoloji sağolsun- ve gitgide sabırsızlanıyoruz...
Bu fotoğrafı 3 hafta öncesine ait... Kocaman gözlerle ekranda ne gördüğümüzü algılamaya çalışırken Murat'la , Naz'ımız o minicik burnunu elinin tersiyle kaşıyıp gülümsemeye başladı... İşte o an dünyalar bizim oldu... Bu da o minik kare...
Meğer bazı minik kareler sayfalarca ve saatlerce sarfedilen sözlerden daha fazla şey ifade edebiliyormuş...
Bu fotoğrafı 3 hafta öncesine ait... Kocaman gözlerle ekranda ne gördüğümüzü algılamaya çalışırken Murat'la , Naz'ımız o minicik burnunu elinin tersiyle kaşıyıp gülümsemeye başladı... İşte o an dünyalar bizim oldu... Bu da o minik kare...
Meğer bazı minik kareler sayfalarca ve saatlerce sarfedilen sözlerden daha fazla şey ifade edebiliyormuş...
2 yorum:
ben niye birsey goremiyorum
ben de mi bir bozukluk var , sadece bir oyun hamuru gibi bir sey ekrandaki , yardim luften
yoksa sadece hamileler ve anneler mi gorebiliyor ..
ah filom benim :)) o kadar komplike değil be güzelim- bak bir daha dene... resmen gülüyor işte gözler ağız burun falan...
Yorum Gönder