Saatler kala...

Naz'ımıza kavuşmamıza saatler kaldı... Bundan sonra belki de uykuya hasret kalacağım ama uyku tutmuyor... Anne olmak elbette heyecanlandırıyor ama asıl tanım tedirginlik... Sadece kendi sorumluluğun varken, hayatında kendin hariç herşeyden vazgeçebilip değiştirme şansın varken, bir anda kendinden asla ayrı tutamayacağın, bir ömür senin parçan olacak bir varlığın dünyaya gelmesi.... Nasıl olur da tedirginlik olmaz :)
Gerek fiziksel gerek ruhsal sağlıklı ve çok mutlu bir hamilelik geçirdim, kızım beni hiç üzmedi. Hatta bu akşam eve 9'da girdim. Arayan dostlar kahkahalara boğuldular- doğuma 12 saat var ve hala sokaktayım diye...Acaba bu yüzden mi onun benden kopmamasını, bu içiçe cancana-kankana durumun devam etmesini istemem, sadece kendi rahatım için mi yoksa annelikle karşı karşıya kalmanın verdiği korku mu...Farkındayım bunun sağlıklı bir ruh hali olmadığını ve neden böyle hissettiğimin de, laf kalabalığı yapıyorum işte uyumamak için...
Sabah saat 08:30'da dünyaya gelmiş olmasını umuyoruz kızımızın... 2 gece hastahanede kalacağım epidural sezeryan nedeniyle.Gönül istiyordu ki normal yollara kavuşayım kızıma ama böyle olması gerekiyormuş demek ki...
Saatler sonra kızımız dünyaya gözlerini açacak ve bizim kıymetlimiz olacak- bakalım daha neler olacak...