1 yılı geride bıraktık, inanamıyorum...

Klişe değil mi!!!
Ama inanamamak gerçek....
Sanki Naz hiç yenidoğan olmadı, hiç uykusuz geceler geçirtmedi, gaz problemi olmadı, biberonu, memeyi reddetmedi... Ama oldu, hepsi oldu, hepsi geçmeyecek gibi geldi, kimi zaman ağlatacak kadar çaresiz bıraktı, ama kimi zaman değil her zaman bir mucize oldu...
Onunla hayat olağan ve doğaldı,çabuk kabullendik , postpartum depresyonu ya da loğusalığa vakit kalmadı, 5. günümüzde 48 saatten fazla hastahanede kaldık fototerapi için, 7.günde emerken kucağımda tıkandı kaldı,ilk haftalar aşkısı nefes alıyor mu diye başında bekledi, gece ile gündüzü ayırsın diye saatlerce karanlık odalarda bekledik, ilk aylar her emmesinde dakika tuttuk doydu mu diye hep endişelendik, her ay kontrolunde heyecanlandık, 7 aylıktı yataktan yuvarlandı ilk ve umarım son defa acile gittik ufak bir düşüş için, ilk tam tur dönmesini saatlerce kameraya aldık, emekliyor diye sevindik, Marina'yı evimize kabul ettiğimizde nasıl endişelendik, işe başlamama 15 gün kala biberon almayınca nasıl ağlayıp vicdan yaptım, 10. ayına dek her öğlen emzirmek için eve geldim, akşamları hep aynı saatte uykuya yatabilsin diye panikle koşuşturduk, hiç bir zaman saat 20:00dan sonra eve gelmedik o yanımızdaysa...
Daha bir sürü şey. Şimdi şu bir seneye baktığımda net hatırladığım tek şey ; onun iki gözünün içinde bulduğumuz ışık oldu mutluluk hep... O boncuk boncuk bakan Naz, yapabildiği ilk andan itibaren gülümseyen o siyah zeytin taneleri... Gerisi gelip geçiyor, zorluklar unutuluyor, geriye sadece mutlu anlar, beynimde her anaı kazılı olsa da fotoğraflara bakınca gülümseten o anlar kalıyor...
Hani doğumgününde tıkandım ya teşekkür ederken, yarım kaldı cümlem; dedim ki " doğumgününden değil dostları yanımızda görmekten duygulanmam"... Evet doğruydu, ailemiz ve dostlarımız bizimleydi, yedik içtik eğlendik :) Ama şimdi bunları yazıp hatırlarken şu ilk senemizi, bu sefer mutluluktan boğazımın düğümlenmesi...
Ve klişe ama gerçek ; inanılmayacak kadar hızlı geçen ama bir o kadar da her anı doya doya, sindirilerek yaşanmış bir yıl, bebeğimizin ilk yaşı... Şanstan da öte bir güzelliksin hayatımızda, iyi ki geldin, iyi ki bizimlesin yavrum...