30 Haziran 2011 Perşembe

İçe bakış 1

Yaz geldi, ya da gelmeye çalışıyor :)
Ama bebekleri ondan bereketli geldi.
Her hafta bir yendoğan haberi.
Pırpır oluyor benim bile kalbim... Yeni doğanları ya da doğmuş serpilmekte olanları kucağıma aldığımda , yok artık tamam, tavrım acaba devam mı oluyor...
Ama kolay değil ki...
Çok büyük güç lazım eğer bilinçli yapıyorsan... Para ya da fiziksel değil, ruhen ve beynen...
Ya da deli cesareti ...
Ben çok güçlü de değilim deli de...
Eee ne yapcaz şimdi?

4 yorum:

Esin dedi ki...

Çok zor elif,iki tane çok daha zor...Çok güzel ama zor...Benim bu sefer sinirlerim çok yıprandı,yatılı bakıcı imkanımda yok,annem de 2. de pek de istekli değil bakmaya.Bana çok zor geldi.
Ama çok güzel iki tane,bakıp bakıp bu ikisi de benim,bizim.Biz yaptık diyorsun :)Aşkımızın iki meyvesi diyorsun...Ve de çok kalabalık oluyorsun :)

Elif dedi ki...

:)yeni döndüm buralara, kaçırdıklarımı okuyup sizi yakalıyorum... Kalabalık , zor ama güzel , buradan bakınca o kadar net ki...
Zaman geçip ara girdikçe daha da zor geliyor Esin, iyi ki yaptın, bakalım biz ne yapcaz :)

Esin dedi ki...

Elifcim bizim ki bir kaza kurşunu oldu ama iyi oldu,ikisi birden büyüdü :) biri 4 biri 1 yaşında neredeyse,şimdi beraber de oynuyorlar,kolaylaştı bir nebze.Bundan sonra ,daha da kolay olacak umarım :)
Eğer düşünüyorsan bence gecikme.yaş aldıkça zorlaşıyor herşey ben şimdi 35im ve ömerdeki gibi değilm daha çabuk yoruluyorum,hatta o zaman ki gibi verimli bulmuyorum kendimi...

anne kaleminden dedi ki...

benimkiler 4,5 ve 3 yaşındalar :) ilk 1 yıl tam bir kabustu ama şuan çok mutluyuz, çok çok daha rahatız... kolaylaşıyor, zorluklar azalıyor...