Bak neler yapıyorsun neler...

İlk defa ayaktayken ellerini bırakmaya cesaret ediyorsun, bir kaç saniye de olsa...
İlk emekleyebildiğin günden beri moonwalk, örümcek adam ve emekleme kombinasyonu bir şekilde hareket ediyorsun...
Emekleyerek koşabiliyorsun...
Kocaman kahkahalar atıp, 4. ayından beri yaptığın gibi ilgi istediğinde sahte öksürükler atıyorsun.
Kitapları yemeyi bıraktın biraz biraz, artık resimlerle ilgilenip, isimlerini söylediğimizde tekrar ediyor, benzeri sesler çıkarabiliyorsun.
Masal kitaplarını eline alıp sana okuduğumda yaptığım gibi iki elinle tutup, parmaklarınla işaret edip , sayfaları çeviriyorsun. Ve şarkı söyler , masal okur arası non-stop bir söylenme ile okuyorsun...
"hadi", "del"," bay bay" "mama" "emme" "meme" en kolay söylediklerin, bunun dışında hiç durmadan konuşuyorsun diyebilirim . DÜn gece uyandığında ağlamadan "emme" "meme" diyerek ne istediğini o kadar güzel anlattın ki...
At, ver, gel... bu komutları hemen anlıyorsun, karşılıklı top oynayabiliyoruz...
Yemeğini elinle kendin yemeğe hevesleniyorsun hep, biz yedirmek istediğimizde itiraz ediyorsun.
Her sabahkendin kaşar yiyorsun bizimle kahvaltıda, sonrasında da meyve parçaları... Suyunu da kendin içiyorsun magic bardaktan...
Her zamanki gibi tüm sıvıları hırsla çektiğin için arada öksürüp tıkanıyorsun. Marina için sana bir şey içirmek çok korkulu bir sürece dönüştü :)
Kucakta olmaktan hoşlanmıyorsun, hep yerde bağımsız olayım istiyorsun. Ama yalnız da kalmak istemiyorsun...
Kapıyı işaret edip dışarı çıkmak istiyorsun, olmadığında ağlamıyor, bize kızıyorsun...
Tepkilerin çok net, kızmak, bağırmak,sinirlenmek, hoşlanmak, bayılmak... hepsi ayırtediliyor.
Başını vurmadan masa, sandalye altında emekliyorsun...
Düz duvara bile tırmanabiliyorsun- bu yüzden sürekli çaktırmadan arkanda geziyoruz...
Plastik içiçe geçen küplerini tek tek çıkarabiliyorsun ama geri takamıyorsun...
Aylardır olduğu gibi uyku öncesi duvar kağıdındaki kaplumbağa, kurbağa, kelebek .. ile konuşup pat pat onlara vuruyorsun ama bence seviyorsun.
Gömlek düğmelerine aşıksın, düğmeli giysili birinin kucağında hemen onlara dokunmaya başlıyorsun...
Tek dizini kırıp diğer ayağını da bağdaş poziyonuna getirip yer sofrasında oturur bir halde duruyorsun bazen, sanırım ayağa kalkma hazırlığı, çünkü bu pozisyondan çok kolay ayağa kalkıyorsun ellerinden tutunca. Ama yine de fazla yardıma açık değilsin bu konuda hala...
Mama sandalyesine ancak eline emniyet kemerini takana kadar evin anahtarını erince oturuyorsun.
Babanın otoritesini çoktan kabullendin, o sana kızdığında hemen anlayıp başını yana eğip barışmayı bekliyorsun... Bazen barışmak için ona hediyeler veriyorsun, önündeki yemekten bir lokma ya da oyuncak...
Pusetine ya da araba koltuğuna, sana bunun için geçerli bir sebep sakin bir ses tonuyla anlatılana kadar oturmuyorsun, ikna edilmen lazım...
Sürekli çevrendeki çocukları gözlemleyip , yürüyüşlerine imrenerek 180 dereceye yakın kafanı döndürerek bakıyorsun...
Sabahları ağlamadan, şakıyarak uyanıyorsun.
Geceleri asla 10 saatten fazla uyumuyorsun, uyku saatin braz geçse mızırdanıyorsun, gözlerini ovalayıp " nen nen nen "diyerek söyleniyorsun...
Öpmeyi bilmiyorsun, ama kocaman ağzını açıp yanağıma dayıyorsun...
En son numaran " hadi alkış naz" deyince ellerini çırıpıp, " dur şimdi sıra annede" deyince durup ellerin yine alkışa hazır beim yapmamı beklemen...
7 aylıkken de yapıyordun ama artık kapı gıcırtısına poppnun üstünde ileri geri ve belini ine ileri geri hareket ettirerek dans etmen...
Eskiden sadece ağladığında a da söylenirken "ane" diyordun, artık çok net her istediğinde "annne" diyorsun ki bu en çok hoşuma gideni dürüst olayım :)